(۴۷۷۴) حکم دریافت زمین به شرط قرائت روزانه قرآن

(۴۷۷۴) سوال: فردی زمینی دارد. میگوید شخصی این زمین را به من داده و در ازای آن برای من شرط گذاشته که هر روز بعد از نماز صبح یک جز از قرآن را تلاوت کنم. حال این فرد بر آن است که زمین را پس دهد زیرا بر اثر کهولت سن دیگر توان خواندن روزی یک جز قرآن کریم را ندارد و فرزندانش نیز قرآن نمیخوانند و میترسد بمیرد یا به دلیل ترک زمین برای فرزندان، مکروهی گریبانگیر وی شود. حال میخواهد بداند که از لحاظ شرعی باید با زمین چه کند؟ زیرا تمام نزدیکان وی گرفتن این زمین به شرط قرائت را رد کردهاند؟ و حکم اخذ این زمین به شرط قرائت چیست؟

جواب:

این امر دو وجه دارد: اگر صاحب زمین، این ملک را به عنوان اجرت برای این شخص و به ازای قرآنی که برای او میخواند به وی داده که جایز نیست. زیرا قرائت از اعمال تقربی است و اعمال تقربی نباید برای دستمزد انجام شود. اما اگر صاحب زمین آن را برای کسی که روزی یک جز قرآن بخواند وقف کرده است، پس به قرائت وقف شده و هر کس که (دیگر) قاری نیست، دیگر مستحق دریافت این زمین نیست و بنابراین (و یا در هر دو حالت) باید زمین به محکمه شرعی ارجاع داده شود و این مرجع مسئول این امر است.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: توجد أرض لشخص يقال إنه أخذها من واحد قال له: إذا أنت ترغب في أخذ هذه الأرض ملكا، فيجب أن تقرأ كل يوم جزءا من القرآن بعد صلاة الفجر، وأخذ هذا الرجل الأرض بذلك الشرط، والآن هذا الشخص يريد أن يُسلّم هذه الأرض، لأنه عاجز عن الاستمرار في القراءة لكبر سنه، وأولاده لا يقرءون القرآن وهو يخاف أن يموت، أو يحدث له أي مكروه بسبب ترك الأرض عند أولاده، فيقول: كيف يعمل في هذه الأرض، لأن جميع الناس عندهم رفضوا أخذها بسبب شرط القراءة، فكيف يتصرف فيها، وما حكم أخذها وتملكها بذلك الثمن الذي هو القراءة؟

فأجاب – رحمه الله تعالى -: هذه الصيغة على وجهين: إن كان صاحب الأرض أراد أن يجعلها أُجرة لمن يقرأ له هذا القدر كل يوم، فإن هذه الأجرة لا تصح، لأن القراءة من أعمال القرب، وأعمال القُرب لا يجوز أخذ الأجرة عليها، وإن كان صاحب الأرض قد أوقفها على من يقرأ كل يوم جزءا، فيكون هذا قد أوقفها على القراء، فمن لم يكن ،قارئا فإنه لا يستحق منها شيئًا، وعلى هذا – أو على التقديرين كليهما – لا بد أن تُسَلَّمَها إلى المحكمة الشرعية، وهي التي تتولى أمرها، والله الموفق.