(۴۴۶۲) سوال: در توزیع گوشت قربانی عادت این است که بین نزدیکان و همسایه پخش می شود لذا شاید برای برخی از کردم سخت باشد که دنبال فقیر بگردند؟

جواب:

در حقیقت سخت نیست ولی بر همت‌ها سخت می‌آید نه جسم‌ها، الان بسیاری از مردم می‌خواهند که خودشان را راحت کنند تا جایی که متأسفانه آشکار گردیده است که مردم را می‌خواهند که نزدشان بروند تا به ایشان پول بدهند که در بلاد دیگری قربانی کنند و این اشتباه محض است و دعوت کردن به آن باطل کردن فایده‌ی ذبح کردن را در پی دارد زیرا مقصود از قربانی و از بزرگترین مقاصد آن این است که انسان با ذبح کردن آن توسط خودش یا این که حاضر بودن در آنجا اگر ذبح کردن را خوب بلد نباشد، اللهÀ را عبادت کند و اسم اللهÀ را بر آن ذکر کند و این با دادن پول به کسی که در مکان دیگر آن را ذبح کند حاصل نمی‌گردد.

و همچنین اظهار شعیره بین خانواده و فرزندان می‌باشد و این قربانی از بزرگ‌ترها به کوچک‌ترها منتقل میشه تا این با وجود این‌ قربانی‌ها در خانه در شب عید یا قبل ذبح و بعد از عید کودکان خوشحال شوند سپس اهل آن شهر محروم می‌شوند زیرا فقرای و اغنیای آن شهر از آن گوشت محروم می‌شوند لذا محروم کردن آنها از آن گوشت مخالف امر اللهÀ می‌باشد هنگامی که ‌می‌فرماید: {فَكُلُوا۟ مِنۡهَا وَأَطۡعِمُوا۟ ٱلۡبَاۤىِٕسَ ٱلۡفَقِیرَ} [سوره الحج: ۲۸] : (، پس از (گوشت) آن بخورید، و بی‌نوای فقیر را (نیز) اطعام کنید): و در صورتی از آن دور باشد نمی‌تواند که از آن بخورد و در حجه الوداع رسول اللهﷺ به این خاطر که از آن خورده باشد هنگامی که شترش را ذبح کرد و رسول اللهﷺ در حجه الوداع ۱۰۰ شتر را قربانی نمود که ۶۳ آن را با دست کریم خودش ذبح نمود و باقی را به علی بن ابی طالب داد تا که دبح نماید پس ایشان نیز ذبح کرد سپس رسول اللهﷺ امر نمود که از شتری مقداری گوشت بگیرند و در دیگی قرار داده و پخت شود پس از گوشت آن خوردند و از آب گوشت آن نیز نوشیدند تا این که امر اللهÀ به جا آورده باشد: {فَكُلُوا۟ مِنۡهَا} [سوره الحج: ۲۸] : (پس از (گوشت) آن بخورید).

و چگونه انسان از قربانی‌ای بخورد که مایل‌ها دور‌تر از او هستند و همچنین این پولی به کسانی می‌دهد قربانی را انجام دهد، آیا به دست انسان امین و دانا به احکام ذبح می‌افتد یا انسانی که چنین اوصافی ندارد ذبح را انجام می‌دهد؟ نمی‌دانیم شاید آن را بدون بسم الله ذبح کند؟ شاید ذبح کند و خونی جاری نشود؟ شاید به آن‌ها را به اغنیا بدون آنکه به فقرا دهد عطا کند؟ شاید قربانی‌ای را ذبح کند که به سن مطلوب نرسیده باشد؟ شاید در آن عیبی باشد؟ چه زمانی مطمئن می‌شویم آن کسی که ذبح کردن را بر عهده دارد شخص امانت‌دار و آگاه به احکام قربانی می‌باشد و آگاه به این که چه چیزی قربانی می‌شود و چه چیزی قربانی نمی‌شود و همچنین آیا ما در امان هستیم که او سهل انگاری نمی‌کند و ذبح را از وقت آن به تأخیر نمی‌اندازد؟ مخصوصا زمانی که ذبائح نزدش زیاد می‌شوند، فرض کنیم که هزار گوسفند برایش آورنده‌اند و او فقط تعداد کمی در اختیار دارد که بلافاصله آنها را ذبح کنند لذا نمی‌تواند آن‌ها را در ایام ذبح، ذبح کند و ناچار آن‌ها را بعد از وقت آن ذبح می‌کنند.

در این صورت می‌گوییم: ای برادر مسلمان اگر می‌خواهی که به برادرانت در جای دیگر خوبی کنی، برای آنها پول، غذا و لباس بفرست اما قربانی را اللهÀ شِعار قرار داده است و خاص بلد خودت می‌باشد تا این که با اهل حج در منسکی مشارکت کرده باشی، لذا در این شعیره‌ی عظیم و مشخص تفریط نکن و پول در کیسه و کیف پول برایشان بفرست.

لذا نصیحت من به برادرانی که این قربانی‌ها را می‌گیرند این است که از آن دست بکشند و مردم را به آن دعوت نکنند، بله مردم را به خیر کردن مالی و غیر مالی دعوت کنند که اشکالی ندارد ولی ایشان آنها به ابطال این شعیره در بلاد خودشان دعوت می‌دهند که آن را به جاهای دور انتقال دهند با احتمالاتی که ذکر کردیم ترس آن می‌رود و برای همین این برادرانی را که این خیر را جمع‌آوری می‌کنند نصیحت می‌کنم که دست از این کار بکشند سپس برادران شهروند را نصحیت می‌کنم که این قربانی را عطا نکنند و می‌گویم: این‌ها را در بلاد خودتان ذبح کنید.

سپس همچنین کسانی که قربانی را در یلاد خودشان ذبح می‌کنند نصیحت می‌کنم که آن را در خانه‌های خود، نزد فرزندانشان ذبح کنند تا که این شعیره ظاهر گردد، نه این که در قصابی آن را ذبح کنند و گوشت آن را بیاورند و الحمدلله الان خانه‌ها مکان برای ذبح دارد بلکه اگر آن را در وسط حمام ذبح کردی اشکالی ندارد زیرا خون نجس است لذا آنجا ذبح می‌کند تا خونی که نجس است آنجا خالی شود سپس از آنجا خارج کند و در مکان دیگر گوشت را تکه کند و اگر مکانی برای ذبح و تکه کردن آن ندارند الان بسیاری از شهرهای بزرگ استراحت‌گاه‌هایی دارد که برای مردم ممکن قربانی‌های خود را به آنجا ببرند و اگر کودکان خواستند که قربانی را ببینند آن‌ها را همراه خود ببرند و آنجا ذبح را انجام دهند و گوشت را به خانه آورند، مهم توجیه شدن کسانی است که این خیر‌ها برای این غرض جمع‌آوری می‌کنند از آن دست به کشند.

و توجیه برای دیگران است که برای این غرض به آنها ندهند و در خانه‌های خودشان قربانی کنند و بدانند که مراد از قربانی‌ و هدی، تقرب جستن به اللهÀ با ذبح کردن و بردن نام اللهÀ بر آن است نه این که ماده‌ای از آن حاصل شود و آن خوردن می‌باشد بلکه این آیه را بشنو: {لَن یَنَالَ ٱللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاۤؤُهَا وَلَـٰكِن یَنَالُهُ ٱلتَّقۡوَىٰ مِنكُمۡۚ كَذَ ٰ⁠لِكَ سَخَّرَهَا لَكُمۡ لِتُكَبِّرُوا۟ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكُمۡۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُحۡسِنِینَ} [سوره الحج: ۳۷] : (گوشت‌های قربانی و خون‌های آن‌ها هرگز به الله نمی‌رسد، و لیکن پرهیزگاری شما به او می‌رسد، این گونه (الله) آن‌ها را برای شما مسخر کرده تا اللهÀ را به (شکرانۀ)آن که شما را هدایت کرده است؛ بزرگ بشمارید، و نیکو‌‌‌‌‌‌کاران را بشارت ده): این نصیحت می‌باشد از اللهÀ می‌خواهم که آن را برای رضایت خود قرار دهد و بندگانش را با آن نفع برساند که او بر هر چیزی تواناست.