سه‌شنبه 22 ربیع‌الثانی 1447
۲۲ مهر ۱۴۰۴
14 اکتبر 2025

(۴۰۶۱) فوایدی که مردم آن را در حج مشاهده می‌‌کنند چیست؟

(۴۰۶۱) سوال: فوایدی که مردم آن را در حج مشاهده می‌‌کنند چیست؟

جواب:

فوایدی که مسلمانان آن را در حج مشاهد می‌‌کنند فوایدی زیادی از جمله فواید دینی، اجتماعی و دنیوی است:

فواید دینی: آن چه حاجیان از ادای مناسک آن را انجام می‌‌دهند همچنین از آن چه از علم و نصیحت علما در این جا و آن جا می‌‌آموزند همچنین انفاق‌‌هایی که در حج حاصل می‌‌شود از انفاق در راه الله À محسوب می‌‌شود.

فواید اجتماعی: آن چه از شناخت بین مردم، انسجام، یادیگیری اخلاق نیک از یک‌‌دیگر، حسن تعامل و تربیت همان‌‌طور که برای هر خردمندی آشکار است حاصل می‌‌شود.

فواید دنیوی: آن چه از درآمد برای صاحبان ماشین‌‌ها و… به خاطر اجاره برای ادای حج حاصل می‌‌شود همچنین آن چه برای حاجیان از تجارتی که همراه خود می‌‌آوردند و از مکه وارد می‌‌کنند  و… از فواید بزرگ حاصل می‌‌شود به همین دلیل الله À می‌‌فرماید: {لِّيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ}[حج: ۲۸](تا شاهد منافع (گوناگون) خویش باشند) لذا به صوررت صیغه‌‌ی جمع بلکه به صیغه‌‌ی منتهی الجموع ذکر نمود.

اما با کمال تأسف در این زمانه بسیاری از مردم از حج چنین استفاده‌‌های بسیار سودمندی نمی‌‌برند بلکه مانند این که حج اعمال و سخنانی پوچ و سست است که در آن جز تصویری صرف نیست به همین دلیل نه دل خشوع به دست می‌‌آورد و نه بین مؤمنین الفت و آموزش امور دینشان حاصل می‌‌شود بلکه چه بسا برخی بدشان بیاید که از نصیحت‌‌گری پند و اندرزی بشنوند تا جایی که ممکن است برخی از آن‌‌ها  نیت بدی در دعوت مردم به سوی باطل داشته باشند حال یا به وسیله‌‌ی گفتار یا به وسیله نشر بولتن‌‌های گمراه کننده و فاسد نیت بدی داشته باشند و این بدون شک از چیزهای نگران کننده است و از جمله چیزهایی است که حج را خارج از چارچوب شریعت که به خاطر آن تشریع شده قرار می‌‌دهد و برادران حاجی خود را به این مسائل توصیه می‌‌کنم:

 اول: اخلاص نیت برای الله À در حج لذا از حج خود نیتی جز رسیدن به پاداش الله À و بهشت نداشته باشند.

دوم: حرص کامل بر تبعیت از پیامبر ﷺ در حجش داشته باشند زیرا پیامبر ﷺ می‌‌فرماید: «لتأخذوا عني مناسككم»[۱]: (مناسک حج خود از من بگیرید).

سوم: حرص کامل بر انسجام، تقریب بین مسلمانان و آگاه ساختن یک‌‌دیگر از آن شایسته است در مسائل دینی، اجتماعی و.. بدانند.

چهارم: نرمی و لطف به حاجیان در هنگام مشاعر، طواف، سعی (بین صفا و مروه)، رمی جمرات (سنگ زدن به ستون‌‌های سه‌‌گانه)، رفتن به مزدلفه، عرفه و دیگر مکان‌‌ها.

پنجم: اهتمام دادن بر ادای مناسک حج با آرامش و این که شخص به این صورت نیاید گویا که می‌‌خواهد با یک لشکر یا سرباز جنگی مقابله کند و چنین چیزی هنگام رمی جمرات صورت می‌‌گیرد زیرا می‌‌یابی که مردم به سوی جمرات می‌‌آیند در حالی که یکی از آن‌‌ها با خشم و عصبانیت تمام حاضر می‌‌شود و شاید حرف‌‌های ناپسندی که در جای دیگر از این جا حتی شایسته نیست زده شود بزند چه برسد به این مکان.

 ششم: این که تا حد امکان از اذیت‌‌های حسی و معنوی دوری کند بدین معنا که از ریختن زباله در راه‌‌ها و خیابان‌‌ها و دیگر اذیت‌‌ها پرهیز کند همچنین از کشیدن سیگار در میان مردمی که از این کار بدشان می‌‌آید بپرهیزد هر چند که سیگار کشیدن در حالت احرام و غیر احرام حرام است زیرا الله À می‌‌فرماید: {فمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ}[بقره: ۱۹۷](پس کسی که در این ماه‌‌ها حج را (بر خود) فرض گرداند (باید بداند که) در حج آمیزش جنسی و گناه و جدال (روا) نیست) و سیگار حرام است و پافشاری بر آن باعث می‌‌شود گناهی از گناهان کبیره شود.

مهم این که انسان در حج براز لحاظ دین و اخلاق  کامل‌‌ترین حالت ممکن باشد تا طعم و اثر حج را بیابد.


[۱] تخریج آن گذشت.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما هي المنافع التي يَشْهَدُهَا النَّاسُ فِي الْحَجِّ ؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: المنافع التي يشهدها المسلمون في الْحَجِّ منافع كثيرة، منافع دينية، واجتماعية، ودُنْيَوِيَّة. أما المنافع الدينية فهي ما يقوم به الْحُجَّاجُ من أداء المناسِكِ، وما يحصل من التعليم والتوجيه من العلماء من هنا وهناك، وما يحصل كذلك من الإنفاق في الْحَج فإنه من الإنفاق في سبيل الله -عز وجل-.

وأما المنافع الاجتماعية : فهي ما يحصل من تَعَارُفِ الناس بينهم، وائتلاف قلوبهم، واكتساب بعضهم من أخلاق بعض وحسن المعاملة، والتربية، كما هو مشاهد لكلِّ لَبِيبٍ تأمل ذلك.

وأما الفوائد الدنيوية: فما يحصل من المكاسب لأصحاب السيارات وغيرها مما يُسْتَأْجَرُ لأداء الحَجِّ، وكذلك ما يحصل للحجاج من التجارة التي يوردونها معهم ويَسْتَوْرِدُونَهَا من مَكَّة، وغير ذلك من المنافع العظيمة، ولهذا قال الله تعالى: ﴿ ليَشْهَدُوا مَنَفِعَ لَهُمْ ﴾ [الحج: ۲۸]، فأتى فيها بصيغة الجمع، بل بصيغة منتهى الجموع.

ولكن مع الأسف الشديد أن الْحَجّ في هذه الأزمنة عند كثير من الناس لا يُسْتَفَادُ منه هذه الفوائد العظيمة، بل كأن الْحَجَّ أفعال وأقوال فارغةٌ وَاهِيَةٌ، ليس فيها إلا مجرد الصور فقط، ولهذا لا تُكْسِبُ القلبَ خُشُوعًا، ولا تُكْسِبُ الْفَةٌ بين المؤمنين، ولا تَعلَّما لأمور دينهم، بل ربما يَكْرَهُ بعضهم أن يسمع كلمةَ وَعْظ من ناصح لهم، بل ربما يكون من بعضهم سُوءُ نيَّة في دعوة الناس إلى الباطل، إما بالْمَقَالِ، وإما بالفِعَالِ بتوزيع النشرات الْمُضِلَّةِ الفاسدة، وهذا لا شك أنه مما يُحزن، ومما يجعل هذا الْحَجَّ خارجًا عن نطاق الشرع الذي شُرِعَ من أجله، وأنصح إخواني الْحُجَّاج بما يلي:

أولا: إخلاص النية لله تعالى في الْحَجّ، فلا يقصدوا من حَجَّهِمْ إلا الوصول إلى ثواب الله تعالى ودَارِ كَرَامَتِهِ.

ثانيا: الحرص التام على اتباع النبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم- في حجه، فإنه صلى الله عليه وعلى آله وسلم كان يقول: «التَأْخُذُوا عَنِّي مَنَاسِكَكُمْ».

ثالثا: الحرص التام على التآلف والتقارب بين المسلمين، وتعريف بعضهم بعضا بما ينبغي أن يَعْرِفُوه من مشاكل دينية واجتماعية، وغيرها.

رابعا: الرفق بالحُجَّاج عند المشاعر، وعند الطَّوَافِ، وعند السَّعْي، وعند رَمْيِ الْجَمَرَاتِ، وعند الدَّفْعِ لِزْدَلِفَةَ، ومن عَرَفَةَ، وغير ذلك.

خامسا: الحرص على أداء المناسك بهدوء وطمأنينة، وأن لا يكون الواحد أتى ليقابل جَيْشًا، أو جُندًا مُحَارِبًا، ويظهر ذلك عند رَمْي الْجَمَرَاتِ، فإن الناس تجدهم مقبلين إلى الْجَمَرَاتِ والواحد منهم ممتلى غَضَبًا وحَنَقا، وربما يتكلم بكلمات نابية لا تليق في غير هذا الموضع، فكيف بهذا الموضع.

سادسا: أن يَبْتَعِدَ كل البُعْدِ عن الإيذاء الْحِسي والمعنوي، بمعنى أنه يجتنب إلقاء القاذورات في الطرقات وإلقاء القمامة في الطرقات، وغير ذلك من الإيذاء، وأن يَتَجَنَّبَ شرب الدخان بين أناس يكرهون ذلك، مع أن شُرْبَ الدُّخَانِ مُحرَّم في حال الْإِحْرَامِ وغير الْإِحْرَامِ، وإذا وقع في الْإِحْرَامِ أَنْقَصَ الْإِحْرَامَ، وأنقص أجر الْحَج وَالْعُمْرَةِ، لأن الله تعالى يقول: ﴿ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَج ﴾ [البقرة: ۱۹۷]، والدخان محرم والإصرار عليه يؤدى إلى أن يكون كبيرة من الكبائر.

المهم أن يكون الإنسان في الحج على أكمل ما يكون، من دِينِ وخُلُقٍ، حتى يجد طعم وأثرَ الْحَجِّ.

مطالب مرتبط:

(۴۱۱۶) حکم سفر حج برای زن بدون محرم با نیت نیکی به مادر

اگر زن محرمی نداشته باشد حج بر او واجب نیست زیرا جایز نیست به سفر برود مگر این که همراه محرم باشد ....

ادامه مطلب …

(۴۱۰۰) آیا برای مرد جایز است به نیابت از برادرش بعد از وفات او حج و عمره را ادا کند؟

اشکالی ندارد انسان بعد از وفات برادرش به نیابت از او حج و عمره را ادا کند هر چند که وصیت نکرده باشد...

ادامه مطلب …

(۴۰۷۵) حکم ادای حج توسط شخص بدهکار

کسی که بدهکار است به هیچ عنوان حج را انجام ندهد هر چند حج واجب باشد زیرا حج بر او واجب نمی‌‌شود تا زمانی که بدهی خود را پرداخت کند لذا مشغول پرداخت بدهی خود شود هر چند حج را چند سال به تأخیر بیندازد....

ادامه مطلب …

(۴۰۶۳) حكم خرید و فروش و کسب در آمد در هنگام حج و عمره

هرگاه انسان به نیت حج آمد اما همراه خود کالایی را برای این که آن را در هنگام حج بفروشد بیاورد یا در ایام حج کالایی را برای خانواده‌‌اش بخرد یا این که در کشورش بفروشد مادامی که هدف اولیه‌‌اش حج یا عمره است اشکالی ندارد...

ادامه مطلب …

(۴۱۰۷) حکم پرداخت هزینه حج به نیابت از دیگران

آن چه شایسته است این است که انسان در کارهایش دقت کند و امر را جز به کسی که از دین او اطمینان دارد واگذار نکند...

ادامه مطلب …

(۴۰۸۶) حکم حج افراد مسن و بیمار

مادامی که نمی‌‌تواند، به جای او حج را ادا کنید و این بیماری است که امید بهبود آن وجود ندارد لذا به جای حج ادا می‌‌شود ...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه