(۳۸۸۲) سوال: در یک روز جمعه از ماه رمضان که خوابیده بودم، همسرم آمد تا مرا بیدار کند؛ در آن روزِ با فضیلت از رختخواب برخاستم، همسرم را گرفته و علی‌رغم مخالفت و تلاش وی در آن صبح از رمضان، با وی جماع و هم‌بستری کردم. بعد از آن بسیار افسوس خوردم و به‌خاطر اتفاقی که افتاد، ناراحت شدم. روزه‌ی آن‌ روز را کامل نکردیم بلکه آن روز را خوردیم. از آن روز تا کنون در پی راه حلی برای آن ماجرا هستم اما کسی را نیافته‌ام که مرا به جبران آن رخداد، راهنمایی کند تا آرام شوم و از عقوبت رهایی یابم. شایان ذکر است که برخی مرا به روزه گرفتن دو ماهِ پیاپی نصیحت کرده‌اند اما من بدن ضعیفی دارم و نمی‌توانم چنین مدتی را روزه بگیرم لذا مشکلم را برای شما نوشته و مطرح کردم تا به امید الله À که یاری‌گر، والا، بلند مرتبه‌ و توانا است، مرا به انجام کار بهتر راهنمایی کنید.

جواب:

امیدواریم که پشیمانی از آن ماجرا، اشتباهاتت را پوشانده و جبران کند. همچنین امیدواریم که تصمیم جدی بگیری که دوباره چنین کار حرامی را انجام ندهی؛ اما با این وجود نیز واجب است که کفاره‌ بپردازی و این کفاره، عبارت از آزاد کردن یک برده است که البته در این زمان، چنین چیزی نیست؛ لذا اگر برده نیافتی، واجب است دو ماهِ پیاپی را روزه بگیری. اگر در تابستان یا زمستان نتوانستی روزه بگیری، شصت فرد مسكين را غذا بده و بدین ترتیب، کفاره‌ی آن رفتار خود را پرداخته‌ای. درباره‌ی همسرت می‌گوییم: اگر مجبور بوده و نمی‌توانسته خود را از دست تو برهاند و نجات دهد، كفاره و قضا بر او واجب نیست زیرا مجبور به این کار شده است مگر این که بعد از جماع، روزه‌اش را خورده باشد چنان که از ظاهر سؤالتان به نظر می‌رسد که روزه‌اش را خورده و به خوردن و نوشیدن پرداخته است. در این صورت فقط به خاطر خوردن و نوشیدنش، انجام قضا بر او واجب می‌باشد؛ اما اگر خودش هم موافق و همراه این کار بوده و با وجود این که می‌توانسته خود را برهاند اما تلاشی برای رهایی نکرده است، بر او نیز مانند تو واجب است که کفاره بپردازد؛ با آزاد کردن برده یا روزه‌ گرفتن دو ماهِ پیاپی یا غذا دادن به شصت فرد مسکین.

شيخ بزرگوار: چه مقداری از غذا باید به مسکین بدهد؟

جواب: با دادن ناهار یا شام به مساکین، کفاره‌اش را به آنان می‌پردازد یا این که به هر فرد مسکین، یک‌چهارم از صاع نبوی می‌پردازد. مقدار صاع نبوی، دو کیلو و چهل گرم است.