(۲۹۴۹) سوال: دچار جراحتی شد که باعث شد دو ماه در گچ بماند و پس از آن فیزیوتراپی انجام شد لذا باعث خستگی روحی او و دشوار شدن وضو گرفتن برای او شد لذا نماز را به مدت چهار ماه ترک نمود و الان الله À را بر مواظبت بر نمازش بعد از بهبودی حمد و سپاس می‌‌گوید. آیا کفاره‌‌ای بر او است؟ آیا این کار جایز است؟ نصیحت شما چیست؟

جواب:

اگر ترک نمودن نماز به این دلیل بوده که بعد آن‌‌ را قضا می‌‌کند بر او قضا نمودن واجب است زیرا آن را به نیت قضا نمودن چون معذور بوده به تأخیر انداخته است.

اگر ترک نمودن از روی سستی بوده قضا به او سودی نمی‌‌رساند زیرا عبادتی که دارای وقت محدود است اگر انسان عمدا از وقت آن خارج شود بدون انجام دادن آن قضا کفایت نمی‌‌کند و از گردنش ساقط نمی‌‌شود.

می‌‌گویم: بر این مرد واجب بوده که نماز را در وقت آن بخواند و هر آنچه از واجبات نماز که در توانش بوده را انجام دهد.

بسیاری از مردم دچار چنین حالی شده‌‌اند که هنگامی وقت نماز رسید و شخص در حالی بود که نمی‌‌توانست نماز را به صورت کامل ادا کند و گفت: آن را به تأخیر می‌‌اندازم تا اینکه بهبود یابم و بتوانم آن‌‌طور که شایسته است آن را قضا کنم.

می‌‌گوییم: این اشتباه بسیار بزرگی است و واجب است نماز در وقتش بخواند و آنچه از شروط، ارکان و واجباتش را که می‌‌تواند انجام دهد به دلیل فرموده‌‌ی الله À: {فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ}[تغابن: ۱۶](پس تا (جایی که) می‌توانید از تقوای الله را پیشه کنید) همچنین می‌‌فرماید: : {لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا}[بقره: ۲۸۶](الله هیچ کس را جز به اندازه‌‌ی توانش تکلیف نمی‌‌کند) و این حالت برای بیمارانی که لباسشان نجس است و توانایی بیرون آوردن ندارند اتفاق می‌‌افتد لذا می‌‌بینی ک می‌‌گویند: نماز را تا بهبودی به تأخیر می‌‌اندازیم سپس لباس را پاک نموده و نماز می‌‌خوانیم. این اشتباه است و بر آن‌‌ها واجب است که نماز بخوانند هر چند که لباسشان نجس باشد در صورتی توانایی از بین بردن این نجاست را با شستن یا تغییر لباس ندارید.