(۲۵۷۴) سوال: سنتهای رواتب نماز در مسجد و خارج مسجد کدام هستند؟
جواب:
سنتهای راتنبهی تابع نماز، دوازده رکعت هستند: چهار رکعت قبل از ظهر با دو سلام، دو رکعت بعد از آن، دو رکعت بعد از مغرب، دو رکعت بعد از عشا و دو رکعت قبل از نماز صبح، این دوازده رکعت: شش رکعت در ظهر، دو رکعت در مغرب، دو رکعت در عشا و دو رکعت در صبح.
و مؤکدتر از همه، سنت صبح است، زیرا پیامبر ﷺ نه در سفر و نه در غیر سفر آن را ترک نکردند، بلکه حتی زمانی که از نماز صبح در سفر همراه اصحاب به خواب رفتند و بعد از بالا آمدن خورشید بیدار شدند و از جایی که در آن خواب رفتند به جای دیگری رفتند سپس به بلال J امر نمود که اذان گفته سپس همه راتبهی صبح را خواندند، سپس نماز صبح را همانطور که هر روز میخواند برای آنها خواند. [۱] لذا پیامبر ﷺ آن را بعد از فوت شدن وقت آن در سفر قضا نمودند و این دلالت بر اهمیت و تاکید آن میدهد و از پیامبر ﷺ ثابت است که فرمود: «رکعتا الفجر خیر من الدنیا و ما فیها»[۲](دو رکعت سنت قبل از نماز صبح از دنیا و آنچه در دنیا است، بهتر است)، منظور سنت قبل از نماز صبح است. حال اگر آن را قبل از نماز فجر درک نمود، امری مطلوب است، اما اگر وارد شد و امام شروع به خواندن نماز صبح کرده بود، آن را بعد از نماز قضا نماید، یا اینکه آن را تا بالا امدن خورشید به اندازهی یک نیزه به تاخیر بیندازد، این سنتهای رواتب تابع نمازهای فرض بودند.
اما سخن سؤال کننده: آیا در مسجد یا غیر از مسجد؟ میگوییم: بهتر است که این نوافل را در خانهات بخوانی، زیرا همهی سنتها بهتر است که انسان آن را در خانهاش بخواند، بنابر فرمودهی رسول الله ﷺ: «أفضل صلاة المرء فی بیته إلا المکتوبة»[۳](برترین نماز شخص در خانهاش است به جز نماز فرض. ) و رسول الله ﷺ نماز شب، سنت وتر و سنتهای رواتب را در خانه میخواند و جز هنگام اقامهی نماز برای نماز فرض نمیآمدند.
به همین دلیل در حق امام مشروع است که در خانهاش باقی مانده و رواتب را بخواند و به مسجد نرود مگر زمانی که نماز اقامه شود، همچنین در روز جمعه برای نماز جمعه حاضر نشود مگر زمانی که برای خطبه نمودن بیاید.
اما گمان برخی مردم که برای امام سنت است که زودتر بیاید تا فضیلت زود آمدن نصیبش شود، این صحیح نیست، رسول الله ﷺ به مسجد جز هنگام خطبه نمیآمد و زودتر نمیآمدند.
حال اگر کسی بگوید: آیا سنت نیست که قیام رمضان در مسجد باشد؟ میگوییم: بله! اما این استثنا است، به همین دلیل میگوییم: این مساله از نوافل استثنا میشود، یعنی بهتر است که قیام رمضان در مساجد خوانده شود.
دوم: نماز کسوف-بنابر قولی که سنت است- بهتر است که در مسجد خوانده شود و اینکه در مساجد جامع باشد نه در همهی مساجد، زیرا پیامبر ﷺ مردم را در یک مکان جمع نمود، اما اگر دانستیم که این کار بر مردم سخت است یا اینکه مردم عادت نموده که هر جماعتی در محلهی خودش نماز بخواند، اشکالی ندارد که در هر محلهای نماز خوانده شود و نماز کسوف را ترک نکنند.
سوم: نماز استسقاء سنت است، اما با این وجود، سنت است که در اجتماع در مصلای عید خوانده شود، لذا همهی اینها استثنا بودند.
اگر کسی بگوید: آیا بهتر است سنت در خانه شود حتی اگر در مکه باشد؟ میگوییم: بله! حتی در مکه و در مدینه بهتر است که سنتها را در خانهات بخوانی، زیرا پیامبر ﷺ فرمود: «أفضل صلاة المرء فی بیته إلا المکتوبة» با این وجود فرموده: «صلاة فی مسجدی هذا خیر من ألف صلاة فیما سواه، إلا المسجد الحرام مسجد الکعبة»[۴](یک نماز در مسجد من بهتر از هزار نماز در دیگر مساجد است مگر مسجد الحرام یا مسجد کعبه) و آنچه برخی گمان میکنند که در مکه بهتر است که نوافل در مسجد الحرام خوانده شود فضیلت آن بیشتر است، این گمان اشتباه است، زیرا حدیث رسول الله ﷺ عام است، اما اگر مثلا برای نماز به مکه رفت و تحیهی مسجد را خواند و دوست داشت که هرچقدر دوست دارد نافله بخواند، این کار پسندیده و در آن خیر زیادی است.
[۱] مسلم: کتاب المساجد و مواضع الصلاة، باب قضاء الصلاة الفائتة، واستحباب تعجیل قضائها، شمارهی (۶۸۱).
[۲] تخریج آن گذشت.
[۳] تخریج آن گذشت.
[۴] بخاری: کتاب الجمعة، باب فضل الصلاة فی مسجد مکة و مدینة، شمارهی (۱۱۹۰)، و مسلم: کتاب الحج، باب فضل الصلاة بمسجدی مکة و مدینة، شمارهی (۱۳۹۴).