(۲۳۳۴) حکم شرع در مورد خواندن نماز پشت امامی با ذکر صلوات خاص

(۲۳۳۴) سوال: حکم شرع در نظر شما شیخ بزرگوار در مورد نماز خواندن پشت امام که این دعا را می‌خواند چیست: اللهم صل علی سیدنا محمد طبِّ القلوب و دوائها، و عافیة الأبدان و شفائها، و نور الأبصار و ضیائها؟ از آن جایی که بعضی از براردان گفتند: این جایز نیست، ما را در این مورد راهنمایی کنید جزاکم الله خیرا.

جواب:

اولا آیا او این دعا را در نماز می‌خواند یا در غیر نماز؟ و اگر این را در نماز می‌خواند چیزی که برای من ظاهر گشت نماز او باطل است چون که این دعا نزدیک است که شرک باشد چون که رسول الله ﷺ طبیب قلب‌ها و دوای آن از جهت حسی نمی‌باشد یعنی اگر قلب از مریضی حسی جسمی داشته باشد پس رسول الله ﷺ طبیب آن نیست و الان که رسول الله ﷺ وفات یافته است امکان ندارد که به کسی از جهت جسمی نفعی برساند.

اما اگر مرداش ایمان به او باشد بله او طبیب قلوب و دوای آن است و این حق می‌باشد و شکی در آن نیست که ایمان به رسول الله ﷺ قلب‌ها را از بیماری‌های دینی شفا می‌دهد و دوایی برای آن است.

و همچنین گفته شد عافیت بدن: پس رسول الله ﷺ عافیت بدن نیست بلکه ایشان برای بیماران دعا می‌کند که شفایشان دهد و او نیست که عافیت می‌دهد بلکه عافیتشان از جانب الله À است و رسول الله ﷺ برای خودش دعا به عافیت می‌کند: «اللهم عافنی»[۱] (بارالهی به من عافیت عطا کن) پس چگونه او عافیت می‌باشد؟ و همچنین این نیز دعایی باطل است.

و همچنین نور الأبصار و ضیاؤها، نیز اشتباه است چون نور الأبصار صفتی از صفات جسم است که اللهÀ آن را خلق کرده است پس نور الأبصار خقلت الله می‌باشد و رسول الله ﷺ نیست و همچنین رسول الله ﷺ کسی نیست که آن را خلق کرده باشد.

نصیحت من به این امام و کسانی که این دعا را می‌خوانند این است که به سوی الله À توبه کنند و بدانند که بهترین دعا، دعاهایی است که در قرآن و سنت آمده است زیرا که از جانب حکیم خبیر است.

پس ای کاش اینها دعاهایی که در قرآن و سنت است را جمع می‌کردند و با آن دعا می‌کردند که بهتر این از جملاتی که است که سجع دارد و مکان دارد که کفر نیز در آن باشد و ایشان آن را ندانند و نصیحت من کسانی که این دعا را خوانده‌اند این است که به سوی الله À توبه کنند و دعاهای که در قرآن و سنت آمده است را بخوانند که جامع‌ترین، بهترین و با منفعت‌ترین دعاها برای قنوت است.

[۱] رواه ابوداود (۵۰۹۰).

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما حكم الشرع في نظركم فضيلة الشيخ في الصلاة خلف إمام يدعو بالدعاء التالي: اللهم صل على سيدنا محمد طب القلوب ودوائها، وعافية الأبدان وشفائها، ونور الأبصار وضيائها. حيث إن بعض الإخوة قالوا: إن هذا لا يجوز، وجهونا في ضوء ذلك مأجورين؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: أولا هل هو يدعو بهذا الدعاء في نفس الصلاة أو في غيرها؟ إن كان يدعو بذلك في نفس الصلاة فإن صلاته تكون باطلة فيما يظهر لي؛ لأن هذا دعاء يقرب أن يكون شركا، فالنبي – عليه الصلاة والسلام- ليس طبّ القلوب ودواءها على وجه حسي، بمعنى: إذا مرض القلب مرضا حسيا جسمانيا فإن النبي صلى الله عليه وسلم و ليس طبيبه، إذ إن النبي صلى الله عليه وسلم قد مات الآن، ولا يمكن أن ينتفع به أحد من الناحية الجسمية.

أما إذا أراد أن الإيمان به طب القلوب ودواء القلوب فهذا حق، ولاشك أن الإيمان بالرسول -عليه الصلاة والسلام- يشفي القلوب من أمراضها الأمراض الدينية، وأنه دواء لها.

وكذلك يقال في عافية الأبدان فالنبي عليه الصلاة والسلام- ليس عافية الأبدان، بل هو – عليه الصلاة والسلام – يدعو للمرضى أن يشفيهم الله -عز وجل-، وليس هو الذي يعافيهم، بل الذي يعافيهم هو الله -عز وجل-، وهو نفسه -صلوات الله وسلامه عليه يدعو بالعافية يقول: «اللهم عافني )، فكيف يكون هو العافية؟ هذا أيضًا دعاء باطل لا يصح.

وكذلك نور الأبصار وضياؤها هذا خطأ، فنور الأبصار صفة من صفات الجسم الذي خلقه الله عز وجل، فنور الأبصار من خلق الله -سبحانه وتعالى-، وليس هو الرسول -عليه الصلاة والسلام-، وليس هو الذي خلق نور الأبصار.

فنصيحتي لهذا الإمام ولغيره ممن يدعو بهذا الدعاء أن يتوب إلى الله – سبحانه وتعالى-، وأن يعلم أن أفضل الأدعية ما جاء في القرآن والسُّنَّة؛ لأنه جاء من لدن حكيم خبير.

فياليت هؤلاء يجمعون أدعية القرآن التي جاءت في القرآن، وكذلك الأدعية التي جاءت في السُّنَّة، ويدعون الله بها، لكان خيرا لهم من هذه الأَسْجَاعِ التي قد تكون من الكفر وهم لا يدرون عنها، نصيحتي لهذا الداعي بهذا الدعاء وغيره أن يتوب إلى الله تبارك وتعالى-، وأن يرجع إلى الدعاء الذي في الكتاب والسُّنَّة، فإنه أجمع الأدعية وأفضلها وأنفعها للقنوت.