(۱۹۴۳) حکم شخصی که بسیاری از نمازهای فرض گذشته، از او فوت شده است

(۱۹۴۳) سوال: هنگامی که انسان بسیاری از نمازهای فرض گذشته از او فوت شده باشد و الان به امکانش قضا می‌کند ولی بودن سنت‌خواندن برای کم بودن وقت به سبب کار با وجود این که مریضی دیسک کمر دارد و نمی‌تواند زیاد بایستد؟

جواب:

اولا باید در این مسئله تفصیل دهیم که نماز‌های که از او بدون عذر فوت شده است طبق قول راجح قضای آن فایده‌ای ندارد و پس قضا نمی‌کند ولی زیاد اعمال صالح انجام بدهد تا این که آنچه از بدی‌ها را مرتکب شده اللهÀ آنها را پاک کند.

اما اگر به خاطر عذر نماز از او فوت شده است مثل این که فراموش کرده است یا خواب افتاده است و سپس قضا نکرده است به این گمان که اگر وقت خارج شد دیگر قضا ندارد پس در این حالت به صورت مرتب قضا می‌کند یعنی با نماز روز اول شروع می‌کند و بعد از آن نماز روز دوم و سپس روز سوم و به همین صورت ادامه می‌دهد.

اما سنت‌ها که سنت هستند اگر انجام داد پس خوب است و اگر انجام نداد چیزی بر او نیست.

تعداد بازدید: 5

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إذا كان الإنسان قد فاته الكثير من الصلوات المفروضة في الماضي، ويقوم الآن بقضاء ما يتيسر له دون أن يصلي السنن، طبعا بسبب ضيق الوقت للعمل، ومع العلم بأنه مصاب بمرض الدسكِ في الظهر، لذلك لا يستطيع الوقوف طويلا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: أولا لا بد أن نُفَصِّل في هذه المسألة، هذه الصلوات التي فاتته إن كانت لغير عذر فإن القول الراجح أن قضاءها لا ينفعه ولا يفيده، وعليه فلا يَقْضِيهَا ، ولكن يكثر من العمل الصالح الذي يمحو الله به ما حصل منه من سيئات.

أما إذا كانت قد فاتته لعذر ، مثل أن ينسى أو ينام ثم لا يقضي ظنا منه أنه إذا خرج الوقت فإنه لا قضاء، فحينئذ يقضيها مرتبة، يبدأ مثلا بصلاة اليوم الأول، ثم بصلاة اليوم الثاني، ثم بصلاة اليوم الثالث وهكذا.

أما السنن فهي سنن على السُّنَّة، إن فعلها الإنسان فهو خير، وإن تركها فلا شيء عليه.