(۱۵۸۰) حکم صحت نماز با غسل ناقص در حالت جنابت و ترس از بیماری

(۱۵۸۰) سوال: در یک روز بسیار سرد، جُنُب شدم و ‌ترسیدم که مریض شوم لذا بدنم را به طور کامل نشستم و غسل انجام ندادم بلکه از ناف تا پایین بدنم را شستم، وضو گرفتم و تمام نمازها را به مدت تقریبا یک هفته با همین غسل ادا کردم؛ آیا نمازهایم صحیح است یا باید آن نمازها را دوباره ادا کنم؟

جواب:

این روش غسل که انجام داده است کافی نیست و هیچ اعتباری ندارد زیرا در غسل باید آب به تمام بدن برسد اما این مرد فقط پایین بدنش را شسته است؛ از ظاهر سؤال پیدا است که تیمم نیز نکرده است و بنابراین بدون طهارت، نماز خوانده است؛ یعنی غسل نکرده و تیمم نیز انجام نداده است لذا باید نمازهایی که خوانده را دوباره بخواند زیرا کوتاهی کرده و سؤال نپرسیده است در حالی که باید همان روز حکم این مسئله را می‌پرسید!

همچنین می‌گویم: اگر کسی در یک روز بسیار سرد، دچار جنابت شد و ترسید که بیمار شود و دسترسی به آب گرم نداشت و نتوانست آب را گرم کند، تيمم می‌کند و نیازی به شستن پایین بدن نیست بلکه برای رفع جنابت، تیمم می‌کند سپس هرگاه شرایط غسل کردن فراهم شد، غسل کردن بر وی واجب است.

تعداد بازدید: 10

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: كنتُ جنبًا في يوم كان شديد البرودة، فخشيت على نفسي، فلم أغتسل الغُسل الكامل الجسدي بالماء، بل اغتسلت من أسفل جسدي من السرة إلى أسفل، وتوضأت وصليتُ بغُسلي هذا جميع الأوقات قرابة أسبوع. فهل صلاتي تلك صحيحة أم على الإعادة؟

فأجاب رحمه الله تعالى: هذا الاغتسال الذي قام به لا يُجزئه؛ وذلك لأن الاغتسال لا بد أن يعم جميع البدن والرجل هذا لم يغسل إلا أسافل بدنه، ثم إن الظاهر من سؤاله أنه لم يتيمم، وعلى هذا فيكون قد صلى بغير طهارة؛ لا طهارة تيمم، ولا طهارة ماء، فتلزمه الإعادة، أي: إعادة ما صلى؛ لأنه فرط في عدم السؤال، وكان عليه أن يسأل من يومه عن هذا العمل.

ثم إني أقول: إذا أصاب الإنسان جنابة في يوم شديد البرد، وخاف على نفسه، ولم يجد ما يُسخّن به الماء، فإنه يتيمم، ولا حاجة أن يغسل أسافل بدنه، بل يتيمم عن الجنابة، وإذا هُئ له فيما بعد أن يغتسل وجب عليه أن يغتسل.