(۱۵۵۵) سوال: در مدرسهای دور از روستا کار میکنم و قرآن کریم را به دانشآموزان میآموزم اما در این مدرسه یا در نزدیکی آن، آبی برای وضو گرفتن وجود ندارد در حالی که الله B میفرماید: {لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ} [الواقعة: ۷۹] : (فقط افراد پاک به آن دست میزنند). در این حالت چه کاری باید انجام دهم؟
جواب:
اگر در مدرسه یا نزدیکی آن، آب وجود نداشت، باید به دانشآموزان اعلام شود که حتما در خانه وضو بگیرند و با وضو حاضر شوند زیرا فقط شخصی که طهارت و وضو دارد میتواند به قرآن دست بزند؛ به دلیل حدیث عمرو ابن حزم که رسول الله ﷺ برایش نوشت و فرمود: «أن لا يَمَسَّ القرآنَ إلا طَاهِرٌ»[۱] : (هیچ کس غیر از شخصی که طهارت و وضو دارد، نباید قرآن را لمس کند). منظور از طاهر در این حدیث، کسی است که حَدَث را از خود دور نموده است؛ به دلیل فرمودهی الله B در آیهی وضو، غسل و تیمم که میفرماید: {مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَلَكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ} [المائدة: ۶] : (الله نمىخواهد شما را به سختی دچار کند بلکه مىخواهد شما را پاك نماید و نعمتش را بر شما کامل گرداند تا شکرگزار او باشید). عبارت {لِيُطَهِّرَكُمْ} دلیلی بر این است که قبل از انجام طهارت، طهارت برای انسان حاصل نمیشود لذا جایز نیست هیچ کسی قرآن را لمس کند مگر این که طهارت و وضو داشته باشد.
برخی علما جایز دانستهاند که کودکان، بدون وضو به قرآن دست بزنند؛ زیرا نیاز دارند که برای تلاوت قرآن به آن دست بزنند و از وضو نیز درک درستی ندارند و آن را به خوبی نمیدانند؛ اما بهتر است که دانشآموزان را به وضو گرفتن امر کنید تا این که با وضو به قرآن دست بزنند.
گویا سؤال کننده با مطرح کردن این آیه: {لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ} [الواقعة: ۷۹] : (فقط افراد پاک به آن دست میزنند) میخواهد به وجوب وضو داشتن برای لمس کردن مصحف، استدلال کند اما در این آیه دلیلی بر این قضیه وجود ندارد زیرا منظور از این آیه، کتاب مکنون یعنی لوح محفوظ است و منظور از {الْمُطَهَّرُونَ} نیز ملائکه هستند؛ اما اگر منظور، افراد با وضو بود، یا میفرمود: «لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهِّرُونَ»یا «إِلاَّ الْمُتطَهِّرُونَ» اما فرمود: {لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ}. بنابراین در این آیه دلیلی برای این که دست زدن به قرآن بدون طهارت و وضو، جایز نمیباشد، وجود ندارد اما حدیثی که به آن اشاره کردیم بر این حکم دلالت دارد.
[۱] موطأ امام مالک (۲/۲۷۸، شماره ۶۸۰). مسند دارمی (۳/۱۴۵۵، شماره ۲۳۱۲).