(۱۳۶۵) حکم کوتاه کردن بخشی از ریش

(۱۳۶۵) سوال: حکم تراشیدن ریش را دانستیم؛ اما حکم کوتاه کردن بخشی از ریش چیست؟ آیا این نیز شامل تراشیدن ریش می‌شود؟

جواب:

دانستیم که تراشیدن ریش بنا بر این گفتار رسول الله ﷺ حرام است که فرمود: «خالِفوا المَجوسَ، أعفوا اللحیَ وحفّوا الشواربَ»[۱] : (با مجوسیان مخالفت نمایید؛ ریش را انبوه بگذارید و سبیل را کوتاه کنید). همچنین فرمود: «أرخوا اللحیَ»[۲] : (ریش را رها کنید). همچنین فرمود: «أوفوا اللحیَ»[۳] : (ریش را کامل بگذارید). بنابراین کوتاه کردن بخشی از ریش، مخالفت با این دستور می‌باشد؛ زیرا کسی که ریش را کوتاه کند آن را کامل و بلند نگذاشته و رهایش نکرده است اما تردیدی نیست که کوتاه کردن ریش، گناهش کمتر از تراشیدن آن است زیرا با تراشیدن، تمام ریش از بین می‌رود اما با کوتاه کردن، فقط بخشی از آن کنده می‌شود. هر چند کوتاه کردن بخشی از ریش همانند تراشیدن تمام آن‌ نیست اما باز هم معصیت و گناه به شمار می‌رود.

بنابراین بر کسی که از خشم و ناراحتی الله À می‌پرهیزد و تقوا پیشه می‌کند، واجب است که از تراشیدن و کوتاه کردن ریش دوری کند. اگر تصمیم جدی برای این کار بگیرد و در پی پاداش و اجر از سوی الله À باشد، این کار برایش آسان خواهد شد؛ بزرگ گذاشتن ریش و باقی گذاشتن آن حتی اگر بلند شود نیز برایش آسان می‌شود زیرا هرگاه انسان برای الله À و با امید به پاداش او کاری را انجام دهد، انجام هر کاری برایش آسان می‌گردد.

[۱] تخریج آن گذشت.

[۲] تخریج آن گذشت.

[۳] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: عرفنا حكم حلق اللحية، ولكن ما حكم من أخذ بعضًا من لحيته؟ هل يدخل هذا في الحلق أيضًا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: حَلْق اللحية عرفنا أنه حرام من قول النبي -عليه الصلاة والسلام-: «خالفوا المجوس وفروا اللحى، وحفوا الشوارب»، وفي لفظ: «أرخوا اللحى»، وفي لفظ: «أوفوا اللحى». والقص منها مخالفة لهذا الأمر؛ لأن مَن قَصَّها فإنه لم يُعْفِها، ولم يوفها، ولم يوفرها، ولكن لا شك أن القص أَخَفٌ من الحلق؛ لأن الحلق إذهاب للشعر بالكلية، والقص إذهاب لبعضه، وإذهاب البعض ليس كإذهاب الكل، لكن هو داخل في المعصية إذا أخذ منها شيئًا.

وعلى هذا فالواجب على مَنْ يتقي الله -عز وجل- أن يتجنب حلق اللحية والأخذ منها، وسيسهل عليه ذلك إذا كان قد عزم وصمم، واحتسب الأجر من الله، فإنه يَهون عليه الأمر؛ يَهون عليه إعفاء اللحية وإبقاؤها ولو طالت؛ لأن الإنسان إذا كان يحتسب ما يقوم به على الله -عز وجل-، وينتظر ثوابه بذلك، فإنه يهون عليه كل شيء.