(۱۱۵۷) سوال: حدیثی در کتاب «الرحمة فی الطب والحکمة» تالیف جلال الدین سیوطی خواندم. روایت می‌گوید: از هشام بن قابض بن حارث از ابن عباس رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُمَا از رسول اللهﷺ روایت است که گفت: «ای ابن عباس، آیا به تو چیزی یاد بدهم که جبریل آن را برای حفظ به من آموخته است؟ گفت: بله یا رسول الله. گفت: با آب و زعفران در یک کاسه وِرد سوره‌ی حمد و سوره‌ی حشر و سوره‌ی ملک و سوره‌ی واقعه را بنویس. سپس آب زمزم یا آب باران یا آب تمیزی روی آن بریز و سحر قبل از اینکه چیزی بخوری، آن را با سه مثقال شیر و ده مثقال شکر بنوش. بعد از آن دو رکعت نماز بخوان و در آن پنجاه بار سوره‌ی اخلاص و پنجاه بار سوره‌ی حمد را بخوان. سپس در آن روز روزه می‌گیری».[۱] درجه‌ی صحت این حدیث چقدر است؟
جواب:
این حدیث موضوع است و صحت ندارد. بلکه دروغ است و دروغ بودنش بسیار واضح است. به همین خاطر برای کسی جایز نیست به آن اعتماد کند و آن را بین مردم نقل نماید مگر اینکه بخواهد دروغ بودن آن را برایشان بیان نماید. چون کسی که امثال این احادیث را نقل می‌کند و می‌داند که دروغ هستند، اگر دروغ بودنشان را بیان نکند، چنان که در حدیث از پیامبرﷺ ثابت است، خودش نیز از جمله‌ی کسانی می‌شود که بر رسول اللهﷺ دروغ بسته‌اند.[۲]
***
[۱] جایی آن را پیدا نکردم.
[۲] تخریجش قبلا بیان شد. از مغیرة بن شعبة رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ با این لفظ: «مَنْ حَدَّثَ عَنِّي حَدِيثًا وَهُوَ يَرَى أَنَّهُ كَذِبٌ فَهُوَ أَحَدُ الكَاذِبِينَ».
