(۱۱۵۱) توسل به وجه الله برای درخواست

(۱۱۵۱) سوال: آیا جایز است با توسل به وجه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ چیزی غیر از بهشت را درخواست نمود؟ چون در ضمن حدیثی که شیخ آلبانی آن را صحیح می‌داند، آمده است: «ملعون است کسی که با توسل به وجه الله، چیزی طلب کند و ملعون است کسی که شخصی دیگر با توسل به وجه الله چیزی از او طلب کند و ندهد».^[۱] آیا این حدیث، صحیح است؟

جواب:

الان حضور ذهن ندارم تا در مورد صحت این حدیث حکم کنم. اما طالب علم وقتی حدیثی را دید که یکی از اهل علم آن را صحیح می‌داند، ولی حدیث در کتاب‌هایی که مشهور به احادیث صحیح هستند، موجود نیست، باید خودش دنبال حدیث و سند حدیث بگردد تا صحت آن برایش معلوم شود. زیرا عالم هم بشر است و بشر ممکن است اشتباه کند و ممکن است درست حکم کند.

اما در مورد این حدیث الان حضور ذهن ندارم که بخواهم حکم به صحت یا عدم صحت آن بدهم. ولی اگر این حدیث صحیح باشد، معنایش این است که: از آنجایی که وجه الله موصوف به جلالت و اکرام است، شایسته نیست با توسل به آن چیزی طلب نمود، مگر بزرگ‌ترین و مهم‌ترین درخواست یعنی بهشت. اما چیزهای دیگری که در درجه‌ی پایین‌تری از آن قرار دارند، شایسته نیست با توسل به وجه الله آنها را طلب نمود. همین‌طور اگر کسی با توسل به وجه الله از کسی چیزی خواست، شایسته نیست درخواستش را رد کند، بلکه باید درخواستش را بپذیرد. این چیزی که می‌گویم به شرطی است که حدیث صحیح باشد. والله اعلم. ان شاءالله به دنبال این حدیث می‌گردیم و شاید در وقتی دیگر توانستیم در موردش صحبت کنیم.

***

^[۱] روایت طبرانی، (ج۲، ص۳۷۷، حدیث شماره ۹۴۳)، و ابن عساکر، (ج۲۶، ص۵۸)، از ابوعبید مولای رفاعة بن رافع رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُ با این لفظ: «مَلْعُونٌ مَنْ سَأَلَ بِوَجْهِ اللَّهِ، وَمَلْعُونٌ مَنْ سُئِلَ بِوَجْهِ اللَّهِ فَمَنَعَ سَائِلَهُ».

تعداد بازدید: 9

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل يجوز السؤال بوجه الله -تعالى- غير الجنة؟ حيث قد ورد في حديث صححه الألباني جاء فيه: «ملعون من سأل بوجه الله وملعون من سُئل بوجه الله ولم يُعطِ». فهل هذا الحديث صحيح؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: هذا الحديث لا يحضرني الآن الحكم بصحته، والذي أرى أنه ينبغي لطالب العلم إذا صحح أحد من أهل العلم الحديث، وليس في الكتب المشهورة بالصحة والتي تلقاها أهل العلم بالقبول، أرى أن يبحث هو بنفسه عن هذا الحديث وعن سنده حتى يتبين له صحته، فإن الإنسان بَشَر ربما يخطئ كما أنه يصيب، ولكن هذا الحديث لا يحضرني الآن الحكم عليه بالصحة أو بغيرها، فإن صح هذا الحديث فمعناه: أنه لما كان وجه الله – تعالى- موصوفًا بالجلال والإكرام كان لا ينبغي أن يُسأل فيه إلا أعظم الأشياء وهو الجنة، أما الأشياء التي دونها فإنه لا ينبغي أن تُسأل به، كما أن المسؤول إذا سُئل بوجه الله وهو الوجه العظيم الموصوف بالجلال والإكرام فإنه لا ينبغي له أن يَرُدّ من سأل به، بل له عليه أن يجيبه. وكل هذا الذي أقوله إذا كان الحديث صحيحًا، والله أعلم، ولعلنا -إن شاء الله تعالى- نبحث عنه، ويتسنى لنا الكلام عليه في موضع آخر.