(۵۲۲) حکم معاشرت با نزدیکان کم نماز

(۵۲۲) سوال: برادری دارم که بسیار کم نماز می‌خواند، از والدین نافرمانی می‌کند، سیگار می‌کشد، بد زبان است و… ؛ حکم این شخص چیست؟ آیا می‌توانیم در مجلسی که او حضور دارد، حاضر شویم؟ آیا می‌توانیم در یک ظرف با او غذا بخوریم؟ یا این که همان حکم تارک نماز را دارد؟

جواب:

حكم تارك نماز را ندارد زیرا بین او و شخص تارک نماز، فرقی وجود دارد؛ شخص تارك نماز، کافر و مرتد است و از مسلمانان نیست در حالی که این شخص، مسلمان است اما ايمانش دچار نقص شده است. به نظر من به مصلحت بنگرید؛ اگر همراهی شما با او در خوردن، نوشیدن و حضور در مجالس سبب می‌شود که قلبش نرم گردد و به شما گرایش پیدا کند، این کار را انجام دهید، هر چند که این هدف در بار اول و دوم محقق نمی‌شود؛ اما چون می‌دانیم نوعی میل به پایبندی و استقامت بر دین دارد، با او می‌نشینیم، صحبت می‌کنیم و او را خوشحال می‌کنیم اما اگر دانستید که اهل سرکشی و رد حق است و دور شدن از وی سبب تضعیف کبر و غرور وی و بازگشتش به سوی حق می‌شود، در خوردن، نوشیدن، صحبت کردن و نشست و برخاست از وی فاصله بگیرید.

***

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: لدي أخٌ لا يُصلّي إلا قليلا، وهو عاق لوالديه، كما أنه يشرب الدخان، وهو بذيء اللسان، بالإضافة إلى أعمال أخرى يقوم بها. فما الحكم في هذا الشخص ؟ هل لنا أن نجلس معه في المجلس الذي يكون فيه؟ وهل نأكل معه من طبق واحد؟ أم يأخذ حكم تارك الصلاة؟

فأجاب رحمه الله تعالى: لا يأخذ حكم تارك الصلاة؛ لأن بينه وبين تارك الصلاة فرقا؛ فتارك الصلاة كافر مرتد، وليس من المسلمين، وهذا مسلم، لكنه ناقص الإيمان. فأرى أن تنظروا للمصلحة؛ إن كانت مشاركتكم إياه في الأكل والشرب والجلوس تؤدي إلى رقة قلبه، وميوله إليكم، فافعلوا، وإن كان لا يحصل في أوّل مرة أو ثاني مرة، لكن ما دمنا نعرف أن الرجل له نوع من الميل إلى الاستقامة فلنجلس معه ونتحدث إليه ولنباسطه، أما إذا عرفتم أن الرجل معاند مكابر ، وأن هَجْره في هذه الأحوال يُؤدّي إلى خِفَّة استكباره، وإلى رجوعه إلى الحق فافعلوا أي جانبوه في الأكل والشرب والجلوس والتحدث.