(۳۴۹) انواع شرکی که موجب خروج از اسلام می‌شود

(۳۴۹) سوال: انواع شرک که موجب خروج از اسلام می‌شود کدام است؟ آیا هر کس مرتکب آن شود، مشرک خواهد بود یا فقط کسی که دلیل شرعی بر وی اقامه شود؟

جواب:

آن شرک که موجب خروج از اسلام می‌شود این است که فرد، معبودی را به همراه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ عبادت کند و با انجام عبادت مانند رکوع، سجده، ذبح، روزه و… بدان تقرّب جوید یا پروردگاری را به همراه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ برگزیند که در سختی‌ها و در مقابل دشمن از او کمک و یاری بخواهد؛ که حالت اول، شرک در الوهیت و حالت دوم، شرک در ربوبیت است لذا هر کس هر گونه از این انواع را مرتکب شود، مشرك است که اصل، همین است؛ اما گاهی مانعی در یک شخص وجود دارد که نمی‌توان حکم مشرک بودن را برای وی صادر نمود؛ مثل این که فردی جاهل و نادان است، مردم را دیده عملی را انجام می‌دهند و او نیز چنان کرده است که اگر او را آگاه سازیم عملش را ترک نموده و هدایت می‌یابد که البته این شخص، مشرک و جاودان در آتش دوزخ نیست زیرا جاهل و ناآگاه بوده است. اما گاهی می‌شود که فرد برای جهل و عدم آگاهی خود، معذور نیست؛ مثل کسی که در طلب علم و دانش پژوهی کوتاهی می‌‌کند، مثلاً به او می‌گویند: این کار شرک است و جایز نیست اما او سست و بی‌تفاوت است و در این زمینه تحقیق نمی‌کند که این شخص به خاطر جهل و ناآگاهی خویش، عذری ندارد زیرا کوتاهی و سستی از خودش است.

***

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما أنواع الشرك المخرج من الملة؟ وهل كل من عمل بها يكون مشركا، أو الذي يقوم عليه الدليل الشرعي؟

فأجاب رحمه الله تعالى: الشرك المخرج عن الملة هو: أن يتخذ الإنسان إلها مع الله يعبده ويتقرب إليه بالركوع والسجود والذبح والصوم، وما أشبه ذلك، أو يتخذ مع الله ربًّا يستغيث به، ويستنصر به، ويستنجد به.

فالأول شرك في الألوهية، والثاني شرك في الربوبية. فمن فعل شيئًا من ذلك فهو مشرك، هذا هو الأصل، لكن قد يقوم بالشخص مانع يمنع من الحكم عليه بالشرك؛ مثل: أن يكون الإنسان جاهلا لا يدري، قد رأى الناس يفعلون شيئًا ففعله، فإذا نبهناه ترك ما هو عليه واهتدى، فإن هذا لا يكون مشركًا مخلدًا في النار؛ لأنه جاهل، إلا أنه ربما يكون غير معذور بهذا الجهل؛ مثل أن يفرط في طلب العلم، فيقال له مثلا: هذا من الشرك ولا يجوز، ولكنه يتهاون ولا يسأل، فإن هذا ليس بمعذور في جهله؛ لأنه مفرط ومتهاون.