(۳۴۶) حکم رفتن بیمار نزد کسی که با جن در ارتباط است

(۳۴۶) سوال: اگر شخصی بیمار باشد و وی را راهنمایی کنند که نزد کسی برود که بر بیماران، قرآن می‌خواند و بنا بر نظر خود، برایش دارو تجویز می‌کند (وی چنین می‌گوید: فلانی چنین بیماری دارد، فلانی سحر شده یا از مکانی گذر کرده یا آن جا افتاده که جن داشته است) حكم شرعی در این مورد چیست؟

جواب:

اگر فردی که نزدش می‌روند، از صالحان است که او را به پایبندی، استقامت بر دین و امانت‌داری می‌شناسند ایرادی ندارد که نزدش بروند تا دعاهای مشروع را بر وی بخواند و داروهای مباح و سودمند را به بیمار بدهد.

این که خبر دهد ‌چه بر بیمار گذشته نیز ایرادی ندارد اگر این شخص را به صداقت، ایمان و تقوا می‌شناسند زیرا گاهی می‌شود که شخص، هم‌نشینی از جن دارد که در مورد اتفاقاتی که گذشته به او خبر می‌دهد. زمانی تصدیق کردن وی جایز نیست و حرام است که از آینده خبر ‌دهد؛ جایز نیست زیرا این کار، کهانت و پیش‌گویی است که تصدیق آن حرام است که رسول الله ﷺ فرمود: «مَن أَتَى كَاهِناً أو عرّافا فَصَدَّقَهُ بِمَا يَقُولُ فَقَد كَفَرَ بِمَا أَنزَلَ عَلَى مُحَمَّدٍ ﷺ»: (هر کس نزد پیش‌گو یا فال‌گیری برود و سخنانش را تصدیق کند، به آن‌ چه بر محمد نازل شده کافر شده است) رخدادهای گذشته از غیب نیست زیرا معلوم و قابل مشاهده است اما گاهی برای برخی افراد (که از آن بی‌خبر مانده‌اند) غیب است و بعید نیست که کسی از جن از آن آگاه شود سپس به این هم‌نشین خود خبر دهد.

***

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: من كان به مرضٌ، ودلّ على شخص يتلو على المريض، ويعطي له دواء على حسب ما يراه؛ حيث يقول: إن فلانا به كذا، وعُمِل له كذا، أو طاح على مكان به جن. فما الحكم في ذلك؟

فأجاب رحمه الله تعالى: إذا كان الرجل الذي ذهب إليه من الصالحين المعروفين بالاستقامة والثبات والأمانة، فإنه لا بأس أن يذهب إليه؛ ليقرأ عليه الأدعية المشروعة، ويعطيه من الأدوية المباحة ما ينتفع به.

وأما إخباره بما جرى على الشخص فهذا لا بأس به أيضًا، إذا كان الرجل المخبر من المعروفين بالصدق والإيمان والتقوى؛ لأنه قد يكون له صاحب من الجن يخبره بما حصل. والشيء المحرم الذي لا يجوز تصديقه إذا أخبر بشيء مستقبل، فإن هذا لا يجوز؛ لأنه من الكهانة والكهانة حرام التصديق بها، قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: «مَنْ أَتَى كَاهِنًا، أَوْ عَرَّافًا، فَصَدَّقَهُ بِمَا يَقُولُ، فَقَدْ كَفَرَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّد». فالشيء الماضي ليس غيبا؛ لأنه مشاهد معلوم، ولكنه قد يكون غيبا بالنسبة لأحدٍ دون أحد، ولا يمتنع أن يعلم به أحد من الجن فيخبر به صاحبه هذا.