۴۳۵ – از شیخ رحمه الله سوال شد: حکم این سخن چیست که کسی بگوید: «من آزادم»؟
جواب دادند: وقتی شخصی آزاد، این را بگوید و منظورش این است که از بردگی خلق، آزاد است، بله، درست است. چون برده‌ی کسی نیست. اما اگر منظورش این است که از بند عبودیّت الله عز و جل آزاد است، بدون شک دچار سوء فهم در مسالهی عبودیت شده، و معنای آزادی را نیز نمی‌فهمد. زیرا عبودیت برای غیر الله، بردگی است. اما بندگی شخص برای پروردگارش – عز و جل – عین آزادی است. زیرا اگر خود را برای الله ذلیل نکند، برای غیر الله ذلیل خواهد شد. پس در این صورت او وقتی می‌گوید: من آزادم، در واقع دارد خود را فریب می‌دهد. چون به معنای این است که از طاعت الله، آزاد است و آن را به جای نمی‌آورد.
