۲۰۸ – از شیخ رحمه الله سوال شد: چگونه الله، کوناً چیزی را مقدر میکند که دوست ندارد؟
جواب دادند: محبوب دو نوع است:
نوع اول: آنچه در ذات خود، محبوب است.
نوع دوم: آنچه به خاطر دیگری، محبوب است.
آنچه به خاطر دیگری، محبوب است، گاهی در ذات خود، مکروه است. اما به خاطر حکمتی و مصلحتی که در آن نهفته، محبوب است. در این صورت، از یک وجه، محبوب، و از وجه دیگر، مکروه است. مثال آن، این فرمودهی الهی است: {وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا}[۱]، یعنی: {و در کتاب (تورات) به بنیاسرائیل اعلام نمودیم که دو بار در زمین فساد خواهید کرد و سرکشی بزرگی خواهید نمود}. فساد در زمین، در حد ذاتش نزد الله مکروه است؛ زیرا الله تعالی فساد و مفسدان را دوست ندارد. اما از طرفی، به خاطر حکمتهایی که در آن نهفته، نزد الله محبوب است. سرکشی در زمین نیز همین طور است، و مصائبی مانند قحطی، خشکسالی، مرض و فقر را نیز الله تعالی برای بندگانش مقدر میکند، با اینکه اینها در حد ذات خود برای الله محبوب نیستند، چون الله دوست ندارد بندگانش را با هیچکدام از اینها اذیت کند. بلکه برای بندگانش خواستار آسانی است. اما به خاطر حکمتهایی که بر آن مترتب میشوند، آن را مقدر میکند. این گونه، از یک طرف محبوب الله بوده و از طرف دیگر، در نزد او تعالی، مکروه هستند. الله تعالی میفرماید: {ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ}[۲]، یعنی: {فساد در خشکی و دریا به خاطر آنچه مردم کردهاند، ظاهر شده است تا (پروردگار) سزای بخشی از اعمالشان را به آنان بچشاند}.
اگر گفته شود: چطور میشود تصور کرد که چیزی، از یک طرف محبوب و از یک طرف مکروه باشد؟
در جواب گفته میشود: این واقعیت است و عقل آن را انکار نکرده و حس نیز، آن را رد نمیکند. مثلا انسانی که مریض است، جرعهای دوای تلخ بد بو و بد رنگ به او نوشانده میشود. آن را مینوشد، در حالی که به خاطر تلخی و رنگ زشت و بوی بدش، از آن بدش میآید، و به خاطر شفائی که در آن است، آن را دوست دارد. همچنین پزشک، بیمار را با آهنی که بر آتش داغ شده، داغ میکند و بیمار از آن درد میکشد. اما این درد، از طرفی مکروه، و از طرفی دیگر، محبوب است.
[۱] – سوره إسراء،آیه «۴».
[۲] – سوره روم، آیه «۴۱».