کل صیغه‌های تشهد که در سنت آمده است صحیح است و تشهد ابن مسعود نزد مردم، خواص و عوام مشهور و معلوم است...

«التحیات» یعنی تمام تعظیم‌ها مستحق الله می‌باشد و  خالصا برای اوست زیرا التحیة به معنی تعظیم و اکرام است پس تمام انواع تعظیم‌ها و تمام انواع اکرام‌ها مستحق الله است و خالصا برای اوست....

در نزد من صحیح‌تر محدود کردن به اولی می‌باشد و اگر اضافه کرد نیز اشکالی ندارد مخصوصا اگر امام تشهد را طولانی کرد که در این صورت صلواتی که ذکر کردیم را زیاد می‌کند....

صحیح این است که نزد این قول توقف کند: و أشهد أن محمدا عبده و رسوله، زیرا تشهدی است رسول الله ﷺ به امتش آموخته است ولی تشهد آخر محل دعا است....

در تشهد اولی که بعد از رکعت دوم است علما اختلاف کرده‌اند که آیا در آن صلوات بر رسول الله ﷺ فرستاده می‌شود یا تا این قول محدود می‌شود: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا عبدوه و رسوله؟...

افضل محدود کردن بر این قول است: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا عبده و رسوله، و این نزد من راجح است ....

صحیح این است که در واقع تشهد وسط نیست و تشهد اول است زیرا که نماز سه تشهد ندارد که بگوییم: این طرف و آن طرفش و وسط، صحیح آن است که در تشهد اول مشروع نیست بلکه مشروع در تشهد اول تخفیف است...

بهتر است از دعاهایی که در سنت نیامده است و مقتضای این نیست که انسان در نماز دعاهایی که در سنت نیامده در نماز بخواند بلکه انسان در نمازش به آنچه می‌خواهد دعا می‌کند....

تشهد اول از سنت‌ها نمی‌باشد بلکه در نماز فرض و در نمازهای سه و چهار رکعتی می‌باشد و ظاهر این است که به آن چیزی زیاد نمی‌شود بلکه هنگامی که این قول را خواند: أشهد أن لا إله إلا الله و أن محمد عبده و رسوله بلند می‌شود....

شایسته است که انسان تشهد اول را کوتاه بخواند و تا اینجا بخواند: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمد عبده و رسوله ...

محدودیتی برای این امر وجود ندارد...

حرکت دادن آن که بهترین نظر در نزد من این است که فقط در هنگام ذکر دعا حرکت داده شود....