آیه‌ی اولی به وسیله‌ی دومی منسوخ گشته، چنان که در حدیث صحیح بخاری از سلمة بن الأکوع ثابت است که اوایل فرض شدن روزه، شخص بین روزه گرفتن و فدیه دادن مخیر بود

ابتدای فرض شدن روزه، شب که می‌خوابیدند یا بعد از نماز عشاء، خوردن و آشامیدن و همبستری کردن تا غروب خورشید روز بعد حرام بود.

منظور از رشته‌ی سفید، همان سفیدیِ روز و رشته‌ی سیاه، سیاهی شب است. مباح است که در شب رمضان بخوریم و بیاشامیم تا زمانی که با چشمان خود، فجر صادق را ببینیم.

این آیه، خطاب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به رسول اللهﷺ می‌باشد تا جواب صحابه را بدهد که از ایشان درباره‌ی حکمت این هلال‌ها سوال کرده بودند.

ساکنین مسجد الحرام، اهل مکه و کسانی از اهل حرم هستند که فاصله‌ی آنها تا مکه، از مسافتی که نماز در آن قصر می‌شود کمتر باشد.

اهل مکه در عرفه توقف نمی‌کردند، بلکه در مزدلفه توقف می‌کردند. می‌گفتند: ما اهل حرم هستیم و فقط در حرم توقف می‌کنیم. به همین خاطر نیز در مزدلفه توقف می‌کردند.

منافعی برای مردم از درآمد حاصله از تجارت خمر و کسب و کار قمار وجود دارد. این منافع هرچند زیادند، اما گناه آن بسیار بزرگ‌تر است

طلاق در برابر عوض، همان خلع است. این زمانی است که زن نمی‌تواند با شوهرش به زندگی ادامه دهد و شوهر نیز نمی‌خواهد بدون عوض همسرش را طلاق دهد.

مراد از «صلاة الوسطی»، نماز عصر است و در تفسیر آن، از رسول اللهﷺ ثابت است که در غزوه‌ی خندق گفتند: «مشرکین ما را از نماز میانه، نماز عصر باز داشتند»