حرام است؛ مدیحه‌سرایی برای پیامبر ﷺ دو نوع است: اول: مدحی که سزاوار پیامبر ﷺ باشد و در آن غلو و زیاده‌روی نشود؛ دوم: مدحی که درباره‌ی رسول الله ﷺ باشد و به حد غلو و زیاده‌روی برسد که پیامبر ﷺ  از آن نهی نموده.

این‌ها به ازای آن چه هر شب جمعه و شب دوشنبه انجام می‌دهند، بدعت‌گزار و گمراه هستند؛ زیرا این کار بسیار زشت و ناپسند است که صحابه و تابعین که از آنان به خوبی پیروی نموده‌اند هرگز چنان نکرده‌اند.

قرائت قرآن برای مردگان بعد از وفات آنان و گرفتن مزد در مقابل آن؛ این نیز از جمله بدعت‌گزاری‌ در دين الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است. همچنین قرائت شخصی که فقط در برابر مزد، قرآن می‌خواند، ثواب و پاداشی ندارد.

این عمل، بدعت است و چه بسا مدیحه‌سرایی‌هایشان به حدّ کفر برسد؛ زیرا این مدیحه‌سرایان که رسول الله ﷺ را مدح می‌کنند گاهی ایشان را در جایگاه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و حتی بیشتر قرار می‌دهند.

عمل باید سبب شرعی داشته باشد که مقتضی انجام آن باشد؛ اگر انسان الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ را بنا بر سببی عبادت کند که در شرع نیامده است، عمل وی پذیرفته نیست زیرا با شرع موافق نیست و متابعت و پیروی در آن صورت نگرفته است.

بهتر است انسان اذکارش را با انگشتان خود شمارش کند زیرا انگشتان طبق فرمایش پیامبر ﷺ در رستاخیز به سخن می‌آیند و همچنین شمارش اذکار با تسبیح، موجب غفلت انسان از ذکر می‌شود.

نصیحتم برای این برادران چنین است که به آن چه شرع بدان دستور داده است از نظر مقدار، کیفیت، نوع، زمان و مکان، پایبند باشند زیرا شرط صحت و درستی عبادت و قبول شدن آن، رعایت دو امر است: اول: اخلاص برای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ دوم: پیروی از رسول الله ﷺ

این افراد باید بدانند که هر عمل قولی، فعلی یا اعتقادی که برای نزدیکی به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ انجام می‌دهند، اگر در کتاب الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ و سنت رسول الله ﷺ مشروع نباشد، فقط سبب دوری آنان از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌شود.

مدح پیامبرﷺ به این شکل از بدعت‌ها است زیرا صحابه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُم چنین نبودند که با صدای بلند در بازار و مسجد به مدح رسول الله ﷺ بپردازند بلکه صلواتشان بر پیامبر ﷺ به همان شیوه‌ای بود که از خود ایشان ثابت است.

تردیدی نیست که محبت و بزرگداشت پیامبر ﷺ فقط با پیروی از سنت و روش او است که محکم‌ترین دلیل برای ابراز محبت و بزرگداشت شخص به نسبت ایشان، همین پیروی است اما پیش‌دستی بر او و نوآوری چیزهایی که خود وی تشریع نکرده است، دلیلی برای کمال محبت به رسول الله ﷺ و بزرگداشت وی شمرده نیست.

جشن مولودی و تولد پیامبر ﷺ از نظر تاریخی درست نیست و از نظر شرعی نیز جایز نیست و بدعت است.

سه قرن زرین گذشت و کسی این بدعت را انجام نداد، سپس در قرن چهارم پدید آمد و در قرن هفتم رواج یافت.