(۶۲۵۲) سوال: در آغاز جوانی‌ام، در مسیر غیر اسلامی بودم؛ به طاعات بی‌اعتنا بودم؛ گاه نماز و روزه انجام می‌دادم و گاه ترک می‌کردم؛ به محرمات نیز اهمیت نمی‌دادم؛ و این وضعیت حدود پانزده سال ادامه داشت، اکنون الحمد لله، به راه راست آمده‌ام، بر عبادات مداومت دارم و به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ توبه‌ی نصوح کرده‌ام و از گذشته‌ی خود بسیار پشیمان هستم، و امیدوارم الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ توبه‌ی مرا بپذیرد؛ سؤال من این است: از لحاظ نمازها و روزه‌هایی که در آن دوران ترک کرده‌ام که شمار دقیق آن‌ها را نیز به سبب طولانی بودن مدت نمی‌دانم، چه تکلیفی دارم؟ آیا توبه برای بخشش این گناه کافی است؟
جواب:
اولاً: تو را به خاطر اینکه الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ تو را به توبه موفق گردانده، تبریک می‌گویم و از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ می‌خواهم که تو را بر این توبه ثابت‌قدم بدارد و بر ما و بر تو نعمت توبه‌ی نصوح که گناهان گذشته را محو می‌کند، ارزانی دارد و ما را در ادامه‌ی زندگی حفظ کند.
دوما: تو را بشارت می‌دهم که توبه‌ات گناهان گذشته را نابود کرده است و نیازی به قضا کردن نمازها و روزه‌های گذشته نداری، ولی از الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بخواه که تو را بر طاعت خود تا هنگام ملاقاتش ثابت‌قدم بدارد و همچنین تا حد توان حریص باش که برادران خود را که مانند تو بودند، به سوی همان توبه و التزام به راه راست که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ بر تو منت نهاده است، دعوت نمایی؛ چرا که رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «لَأَنْ يَهْدِيَ اللَّهُ بِكَ رَجُلًا وَاحِدًا؛ خَيْرٌ لَكَ مِنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ حُمْرُ النَّعَمِ»[۱]: (چون اگر الله يک نفر را به وسيله ی تو هدايت نمايد، برای تو از شتران سرخ مو بهتر است (شتر سرخ نزد عرب از باارزش‌ترین اموال محسوب می‌شده است)) و این دعوت، از شکرگزاری بر نعمت الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است که برادرانت که در حق خود زیادروی کردند را به توبه‌ی نصوح و استقامت بر دین الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ دعوت دهی.
[۱] صحیح بخاری: كتاب الجهاد والسير باب دعاء النبي ﷺ الناس إلى الإسلام والنبوة، شماره (۲۷۸۳)، وصحیح مسلم كتاب فضائل الصحابة، باب من فضائل علي بن أبي طالب رضی الله عنه شماره (٢٤٠٦).
