(۱۳۷۲) حکم بلند گذاشتن ناخن برای مدت معین

(۱۳۷۲) سوال: بلند گذاشتن ناخن برای مدت معین (مثلا شش ماه) چه حکمی دارد؟

جواب:

انس بن مالک J در مورد ناخن، موی شرمگاه، موی زیر بغل و سبیل گفته است: «وُقِّتَ لنا في قَصِّ الشَّارِبِ، وتقْلِيمِ الأظْفارِ، ونتْفِ الإبِطِ، وحَلْقِ العانَةِ، أنْ لا نَتْرُكَ أكْثَرَ مِن أرْبَعِينَ لَيْلَةً»[۱] : (برای کوتاه کردن سبیل، چیدن ناخن‌ها، کندن موی زیر بغل و تراشیدن موی شرمگاه مهلت داده شده‌ایم که آن را بیش از چهل شبانه‌روز رها نکرده و به تأخیر نیاندازیم). بنابراین هرگاه چهل شبانه‌روز بگذرد، باید این کارها انجام شود حتی اگر ناخن‌ها و موها زیاد بلند نشده باشد؛ زیرا رشد مو و ناخن در میان افراد مختلف، فرق دارد اما نباید انجام این کارها از چهل شبانه‌روز بگذرد؛ برای مثال اگر چهل شبانه‌روز گذشت و ناخن، زیاد رشد نکرد و بلند نشد اما امکان چیدن آن‌ وجود دارد، باید چیده شود هر چند که کوتاه باشد. موی شرمگاه، موی زیر بغل و سبیل نیز همین گونه است.

تقلید برخی زنان مسلمان از زنان کافر در بلند کردن ناخن‌ها یا بعضی از ناخن‌ها بر خلاف سنت است و بیم آن می‌رود که چنین شخصی، گناه‌کار شود؛ زیرا رسول الله ﷺ وقت حداکثری تعیین کرده‌اند که نباید از چهل شبانه‌روز بگذرد.

[۱] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: أسأل عن حكم تربية الأظافر لمدة معينة مثلا ستة شهور.

فأجاب – رحمه الله تعالى -: الأظافر والعانة والإبط والشارب قال عنها أنس بن مالك رضي الله عنه: «وُقتَ لَنَا فِي قَصِّ الشَّارِبِ، وَتَقْلِيمِ الْأَطْفَارِ، وَنَتْفِ الْإِبِطِ، وَحَلْقِ الْعَانَةِ، أَنْ لَا نَتْرُكَ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً». فإذا تمت الأربعون فلا بد من إزالتها، حتى ولو كانت قصيرة؛ لأن الناس يختلفون في نمو الأظافر والشعور، لكن لا تزيد على أربعين يومًا، فمثلا لو قُدِّر أن الإنسان مضى له أربعون يومًا وأظافره ليست طويلة، ولكنه يمكن قصها، فإنه يقصها، ولو كانت قصيرة، وكذلك يُقال في شعر العانة والشارب والإبط.

وأما ما تفعله بعض النساء تقليدًا لنساء الكفار؛ من إطالة الأظفار، أو إطالة بعضها، فإن هذا خلاف السنة، وأخشى أن يكون الفاعل آثها؛ لأن النبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم- «وقت أن لا تُترك فوق أربعين».