(۲۳۷۲) حکم ورود به مسجد با بوی دخانیات

(۲۳۷۲) سوال: احادیث در مورد نهی از نزدیک شدن به مسجد برای کسی که پیاز یا سیر یا تره خورده باشد وارد شده است؛ آیا بوی دخانیات نیز به آن ملحق می‌شود؟

جواب:

بله نهی در مورد کسی آمده است که به مسجد نزدیک شود در حالی که پیاز یا سیر یا تره یا چیزی که بوی بدی دهد خورده باشد حتی اینکه اگر وارد مسجد شد آن را از مسجد بیرون کنند زیرا که ملائکه و مردم را اذیت می‌کند و برای همین انسانی که مثل اینها خورده باشد از داخل شدن به مسجد نهی می‌شود اگر چه وقت نماز نباشد و همچنین چیزهای که بویی مثل آن را داشته باشد یا اینکه بوی بدتری داشته باشد مانند دخانیاتی که سبب اذیت مردم می‌شود.

و این چیزی است که انسان را به ترک دخانیات وا می‌دارد، هنگامی که بداند بوی آن تا وقت نماز با او باقی می‌ماند و او را از اجر جماعت محروم می‌کند سبب منفور شدن بیشتر آن نزد انسان مسلمان می‌شود و مردم در ابتدای ظهور دخانیات در مورد حکمش شک داشتند اما بعد که ضرر بدنی و اخلاقی و مالی آن آشکار شد همه‌ی مححقان منصف در تحریم آن شک نکردند و از آن ضررها:

اولا: اموال بسیاری را برای کسی که مصرف کننده‌ی آن است ضایع می‌کنند و در صورتی که اثر آن ظاهر نمی‌شود زیرا به نسبت مصرف روزانه چیز کمی هزینه می‌کند اما هنگامی که جمع شود مبلغ بسیار بالایی را در برمی‌گیرد.

دوما: به بدن انسان ضرر می‌رساند و ثابت شده است که از اسباب سرطان ریه و لثه می‌باشد و همچنین در اخلاق او نیز تاثیر منفی دارد و زمانی آن مخدر به آن دیر برسد حالش گرفته و بد خلق می‌شود و با خانواده و دوستانش با خوبی صحبت نمی‌کند.

سوما: اگر که بوی بد همراهش باشد سبب ترک نماز جماعت می‌‌شود.

و نصیحت من به برادرانم که الله À آنها را به آن مورد ابتلا قرار داده است این است که از کشیدن این به سوی الله À توبه کنند و خودشان را برای ترکش قوی نمایند و نفسشان را برای ترک کردنش معالجه کنند هرچند که کم کم باشد زیرا برای انسانی که عزمی قوی ندارد ترک یک‌باره‌ی آن سخت است ولی می‌تواند به خودش تمرین دهد و کم کم آن را ترک کند تا اینکخ ترک کردن برایش آسان بیاید.

و از اسباب ترک آن ننشستن با کسانی است که آن را می‌نوشند زیرا هنگامی که با آنها نشست و بویی آن را شنید و دید که آنها نیز می‌کشند برایش سخت است که جلوی خود را بگیرد و همراه آنها ننوشد.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: وردت أحاديث في النهي عن قرب المسجد لمن أكل بصلا، أو ثوما، أو كرانًا، فهل يلحق بذلك ما له رائحة كريهة كالدخان؟

فأجاب رحمه الله تعالى: نعم ثبت النهي فيمن أكل بصلا، أو ثوما، أو كرانا، أو شيئًا كريها أن يقرب المسجد، حتى كانوا يُخْرِجُون الرجل من المسجد إذا دخل وقد أكل ذلك، أخرجوه منه لأن هذا يؤذي الملائكة ويؤذي بني آدم ولهذا يُنْهَى الإنسان عن دخول المسجد إذا كان أكلا مثل هذا ولو في غير وقت صلاة، ومثل ذلك ما كان مثله في الرائحة أو أخبث، كالدخان الذي يتأذى الناس منه.

وهذا مما يدعو المسلم إلى ترك الدخان، إذا علم أنه إذا بقيت رائحته حتى يأتي وقت الصلاة أنه سيحرم من أجر الصلاة جماعة، فإن هذا مما يزيد المسلم نُفُورًا عن هذا الدخان، والدخان كان الناس يَشَكُون في أمره أول ما ظهر، ولكن بعد أن تبين ضرره البدني والخلقي والمالي أصبح المنصفون المحققون لا يشكون في تحريمه، فهو:

أولا: إضاعة للمال فيما ينفقه شاربه من الأموال الكثيرة، وهي وإن كان لا يظهر أثرها لأنها قليلة بالنسبة للمصروف اليومي، ولكنها عند اجتماعها تكون كثيرة جدًا.

ثانيا : يُضِرُّ البدن، فقد ثبت أنه من أسباب سرطان الرئة واللثة، وهو أيضًا يُضِرُّ بالخلق، فإن صاحبه إذا تأخر شربه له ضاقت نفسه وساء خلقه، وصار لا يتحدث حديثًا حسنًا لا مع أهله ولا مع أصحابه.

وثالثاً : ما يترتب عليه من ترك الجماعة إذا كان له رائحة كريهة.

فنصيحتي لإخواني الذين ابتلاهم الله بذلك أن يتوبوا إلى الله -عز وجل – من شُربه، وأن يقووا أنفسهم على تركه، وأن يعالجوا أنفسهم في تركه ولو شيئًا فشيئًا؛ لأنه قد يصعب على الإنسان الذي ليس له عزيمة قوية أن يتركه مرة واحدة في آن واحد، ولكن يمكن أن يُدَرِّبَ نفسه على تركه شيئًا فشيئًا حتى يسهل عليه الترك.

ومن أسباب تركه أن لا يجالس من يشربونه؛ لأنه إذا جلس إلى الذين يشربونه، وشم رائحته، ورآهم يشربون، فقد يعجز عن كبح جماحه ويشرب معهم.