(۴۸۸) سوال: شیخ بزرگوار! بسیاری از مردم، مرتکب بدعت میشوند و هنگامی که آنان را نهی میکنیم و باز میداریم و آنان را به سوی ادلهی صحیح، راهنمایی میکنیم میگویند: برادر! ما این سخن را نمیپسندیم، شما میخواهید بر ما سخت بگیرید، ما از کار خود خرسند هستیم. نظر شما در این مورد چیست؟ لطفا ما را راهنمایی کنید.
جواب:
اگر از آن حرف بهخاطر گویندهاش ناراحت و عصبانی میشوند، نه این که شریعت الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ است، خطرناک نیست اما اگر بدین خاطر ناراحت و عصبانی میشوند که شریعت الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ است، در معرض خطر بسیار بزرگی هستند؛ الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ میفرماید: {ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ} [محمد: ۹]: (آن بدین خاطر است که آن چه الله نازل نموده را ناپسند دانستند لذا اعمالشان نابود گشت).
حتی اگر به خاطر گوینده باشد، به آنان میگوییم: چرا از او ناراحت میشوید؟ مگر دلیل ندارد؟ بر مؤمن واجب است هرگاه دلیل برایش واضح شد، روش خود را ترک کند اگر دلیل بر آن دلالت نداده است؛ زیرا الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ میفرماید: {وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبِيناً} [الاحزاب: ۳۶]: (وقتی الله و پیامبرش امری را حکم نمودند، هیچ مرد و زن مؤمنی حق انتخاب در آن امر را ندارد و هر کس از الله و پیامبرش سرکشی کند، در گمراهی آشکار، بسیار به انحراف رفته است) بنابراین برای هیچ کس جایز نیست بنا بر آداب و رسوم قوم خود با دین الله سُبْحَانَهُوَتَعَالَىٰ مخالفت کند زیرا چنین شخصی مانند قومی میشود که پیامبران الله آنان را به سوی توحید، دعوت میکردند اما آنان میگفتند: {إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ} [الزخرف: ۲۲]: (ما پدرانمان را بر شریعتی یافتهایم و ما در پیروی از آنان، هدایت شده هستیم).
***