(۶۳۰) سوال: شخصی دوست دارد علم دینی را بیاموزد. اما ذهنش خیلی پریشان است و به فکر فرو رفته و آن را فراموش می‌کند. به راحتی نمی‌تواند چیزی را حفظ کند مگر اینکه وقت زیادی را صرف آن نماید. با توجه به اینکه او وقت خود را صرف امور سودمندی مثل گوش دادن به نوارهای دینی و رادیو قرآن و سخنرانی می‌کند، چه نصیحتی به او می‌کنید؟ با چه کتابی شروع کند؟
جواب:
نباید از رحمت الله نا امید شود و در طلب علم، پافشاری کند. حواس پرتی‌اش را چه بسا الله سبحانه و تعالی از او دور کند.
همچنین او را نصیحت می‌کنم که:
اول: از قرآن شروع کند: آن را حفظ کرده، سپس در آن تدبر نماید تا معانیش را بفهمد و سپس به آن عمل کند.
دوم: پس از قرآن، احادیث صحیحی که از رسول اللهﷺ وارد شده را یاد بگیرد. کتاب‌هایی مانند (عمدة الأحکام) تألیف حافظ عبدالغنی مقدسی و کتاب‌های حدیثی که بین مردم مشهور و متداول هستند. سپس سراغ (کتاب التوحید) تألیف شیخ الاسلام محمد بن عبدالوهاب و سپس (العقیدة الواسطیة) تألیف شیخ الاسلام ابن تیمیه برود. اولین کتاب، یعنی کتاب توحید در مورد امور و مسائل متعلق عبادات است. دومین کتاب، یعنی عقیده‌ی واسطیه، در مورد مسائل متعلق به اسماء و صفات الله تعالی و ایمان به آخرت و غیره است. سپس مذهب فقهی مردم منطقه‌شان را فرا بگیرد و برای این کار، عالمی را انتخاب کند که علم و تقوایش بیشتر باشد. چون هستند کسانی که علمشان زیاد، اما تقوایشان ضعیف است. برخی نیز از نظر تقوی، قوی اما از نظر علم ضعیف هستند. باید در حد توانش تلاش کند شیخی را انتخاب نماید که از نظر علم و تقوا قوی باشد.
سائل می‌گوید: جناب شیخ، شما در مورد فضیلت آگاهی در دین سخن گفتید. چگونه یک جوان، در دینش فقیه و عالم شود و علم شرعی قابل اطمینان را کسب نماید؟
جواب: از علمایی که در علم و امانتشان مورد وثوق هستند، کسب علم کند. ملازم و هم رکاب آنها شده و به آنها اقتدا نماید و توجهی به راست وچپ نکند، تا زمانی که بزرگ شده و به درجه‌ای از علم برسد که خودش بتواند نصوص را فهمیده و نصوص مجمل را بر مبیَّن و مطلق را بر مقید حمل کند. آن وقت است که خودش می‌تواند بر حسب علمی که الله تعالی به او داده، در ادله نگریسته و آنها را بررسی نماید.
***
