پنج‌شنبه 17 ربیع‌الثانی 1447
۱۷ مهر ۱۴۰۴
9 اکتبر 2025

(۶۸۶۳) حکم صرف مال در خرید عطر و ارتباط آن با حدیث «حُبِّب إليَّ من دُنياكُم ثلاث»

(۶۸۶۳) سوال: شیخ بزرگوار، حکم کسی که بخش زیادی از حقوق خود را صرف خرید عطر عود یا بخور و سایر رایحه‌های خوشبو می‌کند، چیست؟ و آیا قول رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم که فرمودند: «حُبِّب إليَّ من دُنياكُم ثلاث: النساء والطيب والصلاة»: (از دنیای شما سه چیز برای من محبوب شده است: زنان، عطر و نماز)، به عطر عود در زمان ما اشاره دارد؟ لطفاً دراین باره توضیح دهید، الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به شما جزای خیر بدهد.

جواب:

بدون شک استفاده از عطر و خوشبوکننده‌ها به دلایل زیر امری پسندیده و دارای فضیلت است:

اولاً: زیرا چیزی است که برای رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم محبوب بود.

دوما: باعث شادابی روح و خوشی دل می‌شود.

سوما: انسان را در میان مردم محبوب و دوست‌داشتنی می‌سازد و به همین دلیل وقتی شخصی بوی بدی دارد، دیگران دوست ندارند حتی برای لحظه‌ای با او بنشینند؛ پس استفاده از عطر و رایحه‌های خوشبو کاملاً خیر است اما زیاده‌روی در خرج کردن برای آن داخل در این قول الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است که می‌فرماید: {وَلَا تُسۡرِفُوۤا۟} [سوره اﻷنعام: ۱۴۱]: (و اسراف نکنید).

برخی ممکن است در خرید عطر زیاده‌روی کنند و در مقابل، در تأمین چیزهایی که بر او واجب است کوتاهی کند مثل این‌که در نیازهای مانند غذا، نوشیدنی و لباس برای کسانی که نفقه‌ی آن‌ها بر او واجب است کوتاهی کند، که بدون شک این اشتباه است و الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ کسانی را مدح می‌کند که در هنگام خرج کردن نه اسراف می‌کنند و نه بخل می‌ورزند و در میان این دو حد، متعادل هستند.

اما آنچه سوال‌کننده درباره سخن رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم اشاره کرد که فرموده است: «حُبِّب إليَّ من دُنياكُم ثلاث: النساء والطيب والصلاة»: (از دنیای شما سه چیز برای من محبوب شده است: زنان، عطر و نماز) صحیح نیست و حدیث صحیحی که از ایشان وارد شده، این است: «حُبِّبَ إِلَيَّ مِنَ الدُّنْيَا النِّسَاءُ وَالطَّيبُ، وَجُعِلَ قُرَّةُ عَيْنِي فِي الصَّلَاةِ»[۱]: (از دنیا، زنان و عطر برای من محبوب شده‌اند و روشنایی چشم من در نماز قرار داده شده است) و نفرمود: (سه چیز برای من محبوب است) و کلام درست نمی‌گردد که کسی بگوید: (سه چیز از دنیا برای من محبوب است: زنان، عطر و نماز) زیرا نماز از امور دنیایی نیست بلکه از اعمال آخرت است بلکه اگر کسی بخواهد با نمازش به دنیا برسد، نمازش قبول نمی‌شود چون برای الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ خالص نبوده است.

لذا بر برادر سوال‌کننده واجب است که به این مسأله توجه کند زیرا حدیث به این شکل که او گفت نیست: «حُبِّب إليَّ من دُنياكُم ثلاث» بلکه صحیح آن این است: «حُبِّبَ إِلَيَّ مِنَ الدُّنْيَا النِّسَاءُ وَالطَّيبُ، وَجُعِلَ قُرَّةُ عَيْنِي فِي الصَّلَاةِ»[۲]: (از دنیا، زنان و عطر برای من محبوب شده‌اند و روشنایی چشم من در نماز قرار داده شده است).

به همین مناسبت، به برادران مسلمان هشدار می‌دهم که از نقل احادیث جعلی و دروغین یا احادیث ضعیف نسبت به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم خودداری کنند مگر اینکه بخواهند آن‌ها را برای مردم ذکر کنند که ضعف یا جعلی بودنشان را بیان کنند که این خوب و پسندیده است.

اما اینکه احادیثی را به عنوان داشتن اصل و صحیح بودن ذکر کنند، این جایز نیست و از رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم ثابت است که فرموده است: «مَنْ تَعَمَّدَ عَلَيَّ كَذِبًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ»[۳]: (هر کس عمداً بر من دروغی ببندد، جایگاه خود را در آتش آماده کند) و نیز فرمودند: «مَنْ حَدَّثَ عَنِّي بِحَدِيثٍ يُرَى أَنَّهُ كَذِبٌ، فَهُوَ أَحَدُ الْكَاذِبِينَ»[۴]: (هر کس حدیثی از من بازگو کند که آن را دروغ می‌داند پس او نیز یکی از دروغ‌گویان است) یعنی او گناه دروغگو را دارد، و العیاذ بالله.

برای هیچ کس جایز نیست حدیثی به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نسبت دهد مگر اینکه در نزد اهل علم صحیح یا حسن و قابل قبول باشد اما احادیث ضعیف یا جعلی برای هیچ کس جایز نیست که آن‌ را نقل کند.

ما هر از چندگاهی نشریاتی می‌بینیم که در آن‌ها احادیث جعلی نسبت به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم منتشر می‌شود در حالی که اهل علم می‌دانند که این احادیث اصلی ندارند و دروغ هستند با این حال، مردم آن‌ها را نقل می‌کنند حتی برخی در کنار چراغ‌های راهنمایی می‌ایستند و وقتی خودروها متوقف می‌شوند، این احادیث را توزیع می‌کنند و فکر می‌کنند که کار خوبی انجام می‌دهند در حالی که در واقع به خود و دیگران بدی می‌کنند و مردم را بدون هدایت، گمراه می‌کنند.

همچنین ما هر از چندگاهی نشریات دیگری می‌بینیم که به دروغ، خواب‌هایی به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نسبت داده می‌شود (یعنی می‌گویند: رسول الله  صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم را در خواب دیده‌اند) پس باید از این موارد که به رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم نسبت داده می‌شود، چه خواب و چه بیداری، به شدت بر حذر بود.

بر عامی (کسی که به این مسائل علم ندارد) واجب است اگر با چنین احادیثی مواجه شد، آن‌ها را به اهل علم عرضه کند تا حق واضح گردد.

 برادران طالب علم را تشویق می‌کنم که اگر احادیثی از این قبیل به دستشان رسید و می‌دانند که دروغ هستند، یکی از ایشان آن‌ مقدار که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ خواست را بر این ورقه بنویسند و سپس از آن کپی بگیرد و توزیع کنند تا با حق، باطل را رد کنند.

و اما طِیب، هر چیزی است که بوی خوشی دارد، چه ریحان باشد، چه گل، چه دُهن عود یا هر چیز دیگری باشد.


[۱] مسند أحمد (۳/ ۱۲۸ ، شماره (۱۲۳۱۵)، و سنن نسائي: كتاب عشرة النساء، باب حب النساء، شماره (۳۹۳۹).

[۲] تخریج آن گذشت.

[۳] صحیح بخاری: كتاب العلم، باب إثم من كذب على النبي  صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم شماره (۱۰۸)، و صحیح مسلم: کتاب المقدمة، باب تغليظ الكذب على رسول الله  صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم شماره (۲).

[۴] صحیح مسلم: كتاب المقدمة، باب وجوب الرواية عن الثقات، وترك الكذابين.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: فضيلة الشيخ ما حكم الذي يصرف كثيرًا من راتبه على دهن العود، أو البَخُور، وغير ذلك من الروائح الطيبة؟ وهل قول النبي صلى الله عليه وسلم: «حُبِّب إليَّ من دُنياكُم ثلاث: النساء والطيب والصلاة». هل هو دهن العود في زماننا هذا؟ أرجو التوجيه مأجورين؟

فأجاب رحمه الله تعالى : لا شَكٍّ أن الطيب، واستعمال الطيب خير وفضيلة للآتي:

أولا: لأنه مما حُبّب إلى رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم-.

وثانيا : لأنه مما يشرح النفس، ويُطيِّب القلب.

وثالثًا: أنه مما يجعل الإنسان بين الناس خفيف الروح محبوبا إليهم، ولذلك تجد الرجل الذي يكون له رائحة كريهة يتمنى الإنسان ألا يجلس معه طرفة عين، فالطيب كله خير ، ولكن الإسراف في الإنفاق فيه داخل في قول الله – تبارك وتعالى ﴿وَلَا تُسْرِفُوا﴾ [الأنعام: ١٤١].

وربما يسرف بعض الناس في الأطياب، ويُقصِّر فيما هو واجب عليه، فتجده يُقَصِّر في المأكل والمشرب والملبس على من تجب عليه نفقته، ويصرف غالب أمواله في الطّيب، وهذا لا شَكٍّ أنه خطأ، والله -عز وجل- مدح الذين وأما ما أشار إليه السائل من قوله عن النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- «حُبب إليَّ من دنياكم ثلاث النساء والطيب والصلاة فهذا لا صحة له، فإن الحديث الذي ورد عن النبي – عليه الصلاة والسلام -: «حُبِّبَ إِلَيَّ مِنَ الدُّنْيَا النِّسَاءُ وَالطَّيبُ، وَجُعِلَ قُرَّةُ عَيْنِي فِي الصَّلَاةِ». ولم يقل: حُبب إليَّ ثلاث ولا يستقيم الكلام أن يقول قائل: حُبب إليَّ ثلاث من الدنيا: النساء والطيب والصلاة. لأن الصلاة ليست من أعمال الدنيا، بل من أعمال الآخرة، بل لو أراد الإنسان بصلاته الدنيا، فإن صلاته تكون مردودة عليه، لأنه لا يخلص فيها الله.

فيجب أن يتنبه الأخ السائل لهذه المسألة، لأن الحديث ليس على هذا اللفظ الذي قاله السائل: «حُبِّبَ إِلَى مِنْ دُنْيَاكُمْ ثَلَاثُ». بل إن صوابه: «حُبِّبَ إِلَيَّ مِنَ الدُّنْيَا النِّسَاءُ وَالطَّيِّبُ، وَجُعِلَ قُرَّةُ عَيْنِي فِي الصَّلَاةِ».

وبهذه المناسبة أُحذِّرُ إخواني المسلمين من نقل الأحاديث الموضوعة المكذوبة على رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- أو الضعيفة، إلا إذا أراد الإنسان أن يذكرها للناس ليبيّن ،وضعها أو ضعفها، فهذا حسن وجيد، أما أن يذكرها على أن لها أصلا، وأنها أحاديث صحيحة، فإن هذا لا يجوز، وقد ثبت عن النبي – صلى الله عليه وعلى آله وسلم – أنه قال: «مَنْ تَعَمَّدَ عَلَيَّ كَذِبًا، فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ».

وقال: «مَنْ حَدَّثَ عَنِّي بِحَدِيثٍ يُرَى أَنَّهُ كَذِبٌ، فَهُوَ أَحَدُ الْكَاذِبِينَ».

أي فله إثم الكاذب، والعياذ بالله.

فلا يجوز لأحد أن ينسب حديثًا عن رسول الله – صلى الله عليه وعلى آله وسلم- إلا إذا كان صحيحًا، أو كان حسنًا مقبولا عند أهل العلم، أما الضعاف، أو الموضوعات، فلا يجوز لأحدٍ نقلها.

ونحن نرى بين الحين والحين نشرات تُنشر فيها أحاديث موضوعةٌ مكذوبة على رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- يعلم أهل العلم بالحديث أنها ليس لها أصل، وأنها كذب، ومع ذلك يتداولها الناس، حتى إن بعضهم يقف عند الإشارات – إشارات المرور – وإذا وقفت السيارات بدأ يوزع عليهم، ويظن أنه يُحسن صنعا، وهو في الحقيقة يسيء صنعا إلى نفسه وإلى غيره، فإنه يُضِل الناس بغير هدى.

كما أننا نرى بين الحين والحين نشرات أخرى تُنسب إلى الرسول عليه الصلاة والسلام – بِمَرَاء كاذبة، فالحذر الحذر من هذه الأشياء التي تُنسب إلى رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم سواء كانت نسبة يقظة، أو نسبة منام.

والواجب على العامي إذا وقع في يده مثل هذا أن يعرضه على من عنده من أهل العلم حتى يتبين الحق.

وأحثُ إخواني طلبة العلم الذين يعلمون كذب مثل هذه الأشياء -إذا عرض عليهم مثل ذلك- أن يكتب أحدهم ما شاء الله على هذه الورقة، ثم يصورها وتوزع حتى يَرُدَّ الباطل بهذا الحق.

وأما الطيب، فهو كل ما طابت رائحته سواء ريحان، أو وَرْد، أو دهن عود، أو غير ذلك.

مطالب مرتبط:

(۶۹۲۱) حکم افراط در شوخی کردن بین دوستان

زیاد شوخی کردن خیری در آن نیست و شاید گفته‌ شود: شوخی در سخن مانند نمک در غذاست؛ بدون آن غذا خوب نمی‌شود اما اگر زیاد شود، غذا نیز خراب می‌شود....

ادامه مطلب …

(۶۹۱۱) اگر کسی از من سوالی بپرسد و من نخواهم در مورد آن صحبت کنم، آیا می‌توانم بگویم: الله أعلم (الله بهتر می‌داند)؟

ایرادی ندارد اگر سوال‌کننده‌ای از تو چیزی بپرسد و تو دوست نداری پاسخ بدهی، بگویی: الله أعلم....

ادامه مطلب …

(۶۹۲۲) کسی که در ماه رمضان بر عبادات حریص است و پس از ماه مبارک رمضان آن‌ها را رها می‌کند؛ آیا عمل او درست است؟

اگر تمام اعمال را رها کند، از جمله نماز، کسی که نماز را ترک کند، کافر شده است اما اگر تنها برخی از عبادات غیر واجب را ترک کند، او از انجام این اعمال صالح محروم شده اما تا زمانی که این عبادات واجب نبوده‌اند، گناهی را مرتکب نشده است....

ادامه مطلب …

(۶۸۹۱) آیا کسی که بیش از سه شب با برادر خود دعوا کرده باشد، گناهکار است؟

اگر کسی معصیت‌کار باشد و در قطع رابطه با او مصلحتی وجود داشته باشد، پس او را هجر می‌کنیم تا از آن گناه دست بردارد ولی اگر هجر او سودی ندارد، پس به او سلام کرده می‌شود حتی اگر معصیت‌کار باشد زیرا معصیت‌ها، فرد را از ایمان خارج نمی‌کنند و مشمول نهی از قطع رابطه با مؤمن بیش از سه روز می‌باشد.....

ادامه مطلب …

(۶۸۶۴) چگونه بین اسراف، کرم و سخاوت تفاوت قائل شویم؟

سخاوت و کرم این است که فرد با دست و دلبازی، آنچه را که شایسته است ببخشد به صورتی که بدان امر شده است و بدون اسراف، ببخشد همان‌طور که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ  فرموده است...

ادامه مطلب …

(۶۹۴۸) اگر من شخصی را در مصیبت یا بلا یا حزن ببینم، برای حزن او ناراحت می‌شوم و برای درد او، درد می‌کشم؛ آیا این برای من اجر دارد؟

اینکه انسان با آنچه مؤمنان درد می‌کشند، درد می‌کشد و با آنچه غمگین می‌شوند، غمگین می‌شود و با آنچه که آنها شاد می‌شوند، شاد شود، دلیلی بر این است که او مؤمن خالصی است که برای برادرانش آنچه را که برای خود دوست دارد، دوست ‌می‌دارد و ان‌شاءالله بر آن پاداش خواهد گرفت....

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه