(۶۸۰۴) حکم نمایش‌های کمدی آموزنده و دینی در تئاترها همچنین در مدارس چیست؟

(۶۸۰۴) سوال: حکم نمایش‌های کمدی آموزنده و دینی در تئاترها همچنین در مدارس چیست؟

جواب:

بسیاری از برادران ما به‌طور مطلق نمایش را ممنوع می‌دانند و می‌گویند جایز نیست زیرا متضمن دروغ است و شاید حتی تمسخر به شعائر دینی مانند تقلید از شخصی مسن با گذاشتن ریش پشمی یا موارد مشابه را نیز شامل گردد و برخی از مردم می‌گویند: اگر نمایش هدفمند باشد و شامل محظورات مانند دروغ گفتن از جانب کسی، بازی کردن نقش مرد توسط زن یا بالعکس و تقلید از حیوانات نباشد، اشکالی ندارد و با شروطی جایز دانسته‌اند.

باید دانست که اصل در غیر عبادات، جواز و مباح بودن است و این از فضل الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ است که با آنچه برایشان حرام نساخته بر بندگان آسان گرفته است لذا اگر اصل بر جواز باشد، برای اثبات حرمت باید دلیل بیاوریم لذا اگر بگوییم این حرام است و دیگران بگویند حلال است، باید با کسی که آن را حلال می‌داند همراهی کنیم مگر اینکه دلیلی بر حرمت آن وجود داشته باشد که تبعیت از دلیل واجب است و این موضوع در غیر عبادات می‌باشد اما در مورد عبادات که قصد تقرب به الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ وجود دارد، اصل بر منع و تحریم است زیرا عبادات راهی به سوی الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ هستند و نمی‌توانیم چیزی را که الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به‌عنوان راهی به سوی خود قرار نداده، بر الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ دروغ بندیم و برای همین، این قاعده‌ای مشهور نزد علماست و کتاب، سنت و عقل صحیح آن را تأیید می‌کنند که اصل در عبادات منع و تحریم است تا زمانی که دلیلی بر مشروعیت آن وجود داشته باشد و اصل در غیر عبادات از افعال، گفتار و منافع، جواز است تا دلیلی بر منع آن بیاید.

مثالی می‌زنیم: فردی در معامله‌ای مانند خرید و فروش، رهن یا اجاره شرکت می‌کند و مردم در مورد آن اختلاف نظر دارند، برخی می‌گویند که این حرام است و برخی دیگر می‌گویند که حلال است، می‌گوییم: اصل بر حلال بودن است مگر اینکه دلیلی بر ممنوعیت آن ارائه شود.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: ما حكم التمثيل الفكاهي والهادف والديني في المسارح، وكذلك في المدارس؟

فأجاب رحمه الله تعالى: كثير من إخواننا يمنع من التمثيل مطلقا، ويقول : إنه لا يجوز لأنه يتضمن الكذب وربما يتضمن استهزاء بالشعائر الدينية، كما لو تَقَمَّص الممثل شخص رجل كبير السِّنِّ، ووضع عليه لحيَةٌ مِن الصوف، وما أشبه ذلك.

ومن الناس من يقول: إذا كان التمثيل هادفا، ولم يتضمن محظورا بكذب على أحد، ولا بقيام الرجل بدور المرأة أو المرأة بدور الرجل، ولم يكن فيه تقليد للحيوانات، فإنه لا بأس به، فيجيز التمثيل بشروط.

وليعلم أن الأصل في غير العبادات الحل والإباحة، وهذا من فضل الله -عز وجل- أن يسر على العباد ما لم يُحرِّمه عليهم، فإذا كان الأصل الحل، فإنه لا بد من إقامة الدليل على التحريم، وإذا قلنا: إن هذا حرام. وقال الآخرون: هذا حلال. فالقول مع المحَلّل، إلا إذا كان هناك دليل يَدلّ على التحريم، فيجب اتباع الدليل، وهذا في غير العبادات، أما العبادات – وهي ما يُقصد به التقرب إلى الله – فإن الأصل فيها المنع والتحريم، لأن العبادات طريق إلى الله -عز وجل- وهي صراط الله ولا يمكن أن نفتري على الله ما لم يجعله طريقا موصلا إليه، فلهذا كانت هذه القاعدة المشهورة عند العلماء قاعدة سليمة، دل عليها الكتاب والسُّنَّة والنظر الصحيح أن الأصل في العبادات المنع والحظر، حتى يقوم دليل على أنها مشروعة، والأصل في غير العبادات من الأفعال والأقوال والمنافع، الأصل فيها الحل حتى يقوم دليل على المنع.

ولنضرب مثلا: إنسان عامل بمعاملة بيع، أو رهن، أو تأجير، فاختلف الناس فيها، فقال بعضهم: إنها حرام. وقال آخرون إنها حلال نقول: الأصل مع من قال: إنها حلال، حتى يقوم دليل على أن هذا ممنوع.