(۶۶۶۳) حکم گفتن دروغ برای اصلاح بین افراد

(۶۶۶۳) سوال: هنگامی که کسی بخواهد بین دو نفری که باهم درگیر هستند، صلح ایجاد کند آیا برای او جایز است که دروغ بگوید و به الله قسم بخورد در حالی که نیت او فقط اصلاح باشد؟

جواب:

دروغ برای آشتی دادن مردم به خاطر مصلحتی که از مفسده‌ی دروغ بیشتر است، جایز می‌باشد با این وجود برای کسی که بین آن‌ها آشتی می‌دهد اولی‌تر است که توریه کند یعنی مرادش از گفته‌ی خود مخالف ظاهرش است لذا هنگامی که بخواهد به یکی از دو طرف درگیر بگوید: قسم به الله فلانی چیزی در مورد تو نگفت در حالی که می‌داند فلانی در مورد او چیزی گفته است پس نیت او از آن چیز، چیز دیگری که در مورد او گفته است باشد تا که راستگو شود و او در مقابل مخاطب است و فقط می‌خواهد که مخاطب، رفیقش را با آن متهم نکند که در این صورت از دروغ در امان می‌ماند و بین دو نفر که قطع رابطه کرده‌ بودند صلح ایجاد کرده است و اما در مورد قسمی که او می‌داند دروغ است من در مورد آن توقف می‌کنم (یعنی فتوا نمی‌دهم) مگر این که توریه کند که در این صورت قسم او برآنچه می‌خواهد جایز است.

تعداد بازدید: 0

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: عندما يريد الرجل أن يصلح بين اثنين متخاصمين، هل يحق له أن يكذب ويحلف بالله، ونيته أنه يريد الإصلاح فقط؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: أما الكذب في الإصلاح بين الناس فإنه جائز، لما فيه من المصلحة التي تَرْبُو على مفسدة الكذب، ومع ذلك، فإن الأولى للمصلح أن يسلك طريق التَّوْرِيَة، بأنه يريد في كلامه ما يخالف ظاهره، فإذا أراد أن يقول لأحد الخصمين والله ما قال فلان فيك شيئًا. وهو يعلم أنه قد قال فيه شيئًا، فَلْيَنْوِ بهذا الشيء شيئًا آخر غير الذي قاله فيه، ليكون بذلك صادقًا، وهو أمام المخاطب إنما أراد ما اتهم المخاطب به صاحبه، فحينئذ يكون سالما من الكذب مُصلحًا بين المتخاصمين، وأما الخلف على ذلك، وهو يعلم أنه كذب فأنا أتوقف فيه، إلا إذا أراد التَّوْرِيَة، فإن إرادته التَّوْرِيَة، وحَلِفَه على ما يريد جائز.