(۶۶۲۴) حکم دمپایی واژگون در خانه و تأثیر آن بر ورود ملائکه

(۶۶۲۴) سوال: برخی از مردم می‌گویند: در هنگام وجود دمپایی واژگون شده، ملائکه وارد آن خانه نمی‌شود یا الله سُبْحَانَهُ‌وَتَعَالَىٰ به آن خانه نگاه نمی‌کند، در مورد این امر چه می‌گویید؟

جواب:

می‌گوییم: این اصلی ندارد و نمی‌دانم که در دمپایی واژگون شده اشکالی وجود داشته باشد ولی نزد مردم امر شدیدی است و شاید امری نزد مردم شدید باشد و اصلی نداشته باشد و این یکی از آن مثال‌ها است و مثال دیگر، ایستاده ادرار کردن می‌باشد که برخی عوام بسیار در مورد آن سخت می‌گیرند تا جایی انسان را با ایستاده ادرار کردن از اسلام خارج می‌کنند و این اشتباه است و ثابت می‌باشد که رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم به محل دور ریختنی قومی آمد و ایستاده ادرار نمودند. [۱]

اهل علم گفته‌اند: ایستاده ادرار کردن اشکالی ندارد به شرط این‌که از آلودگی ادرار و نگاه کسی (یعنی کسی در اطراف نباشد) در امان بماند و اگر نترسد که به ادرار آلوده شود اشکالی ندارد که ایستاده ادرار کند و کراهتی نیز ندارد مخصوصا اگر به آن نیاز داشته باشد مثل این که زانو درد داشته باشد و نشستن برای او سخت باشد که در جایز بودن آن اشکالی وجود ندارد.

[۱] صحیح بخاری: كتاب الوضوء، باب البول قائما وقاعدا، شماره (۲۲۲)، و صحیح مسلم: كتاب الطهارة، باب المسح على الخفين، شماره (۲۷۳).

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: يوجد بعض من الناس يقولون بأنه عند وجود الحذاء مقلوبا رأسًا على عقب، فإن الملائكة لا تدخل هذا البيت، أو إن الله لا ينظر إلى هذا البيت. فماذا تقولون في هذا الأمر؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: نقول هذا لا صحة له، ولا أعلم في كون النعل مقلوبة بأسا، لكن هذا أمر شديد عند الناس، وقد يكون الأمر شديدا عند الناس، ولا أصل له ، وهذا مثال من الأمثلة، ومثال آخر البول قائما، بعض العوام يُشدد فيه جدًّا، حتى إنه ليُخرج الإنسان من الإسلام إذا بال قائما، وهذا غلط، فقد ثبت أن النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- أَنَّى سُبَاطَةَ قَوْمٍ، فَبَالَ قَائِما.

وقال أهل العلم: لا بأس بالبول قائما، بشرط أن يأمن التلويث من البول، وأن يأمن الناظر. يعني إذا لم يكن حوله أحد، ولا يخشى أن يتلوث بالبول، فلا بأس أن يبول قائما ولا كراهة في ذلك، لا سيما إذا احتاج إلى هذا، مثل أن يكون معه وجعُ رُكَب يَشُقُ عليه الجلوس، فلا إشكال في جوازه.