(۶۵۳۹) حکم رد خواستگار صالح به علت نگرانی از دوری محل کار

(۶۵۳۹) سوال: شیخ بزرگوار اللهÀ در شما برکت بیاندازد، یکی از جوانان پایبند دختری را خواستگاری کرده ولی پدر دختر قبول نکرده است، به دلیل این که این پسر الان در مرحله‌ی آخر تحصیل خود قرار دارد و می‌ترسد که کار او در روستای دور از آن‌ها قرار گیرد و دخترش در خانه‌‌ی او تنها باشد، آیا کار این پدر صحیح است؟ لطفاً در این‌باره توضیح دهید جزاکم الله خیرا.

جواب:

وقتی مردی، دختری را خواستگاری کند در حالی که صاحب اخلاق نیک و دین باشد پس مشروع این است که جواب مثبت به او داده شود و با او ازدواج کند و عذری که پدر دختر در سوال بیان شد که گفته است، عذری نیست که مانع ازدواج دخترش شود و اگر دخترش به این ازدواج رغبت دارد، برای پدرش جایز نیست که به خاطر این عذر مانع این خواستگار شود چون که این عذر شرعی نیست و با این کارش گناه‌کار می‌گردد چون سرپرست زن امین است؛ لذا بر او واجب می‌باشد که آنچه به مصلحت کسی که زیر ولایتش است عمل کند و اما احتمال این که در منطقه‌ای تعیین شود که دخترش آن‌جا تنها باشد پس می‌تواند با شرط گذاشتن بر خواستگار که او را در مکان دور ساکن نکند که تنها بماند، این احتمال از بین می‌رود و هنگامی که این را بر شوهر شرط کرد و او نیز قبول نمود پس بر او واجب می‌گردد که به آن وفا کند چون رسول اللهﷺ می‌‌فرماید: «أَحَقُّ الشُّرُوطِ أَنْ تُوفُوا بِهِ مَا اسْتَحْلَلْتُمْ بِهِ الْفُرُوجَ»[۱]: (همانا سزاوارترین شروطى كه بايد به آنها پايبند بود: شروطى است كه با آنها زنان برايتان حلال شده‌اند).

با این وجود نظر من این است که این شرط را نگذارد اگر چه آن می‌ترسد چون زن هنگامی که ازدواج نمود، اولی‌ترین مردم به نسبت او، شوهرش است و اگر رابطه‌ی آن‌ها خوب باشد، مرد نیز هر کاری برای مصلحت و انس گرفتن و خوشحالی او خواهد کرد.

[۱] صحیح بخاری: كتاب الشروط ، باب الشروط في المهر عند عقدة النكاح، شماره (٢٥٧٢)، و صحیح مسلم: في النكاح، باب الوفاء بالشروط في النكاح، شماره (١٤١٨).

تعداد بازدید: 4

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: بارك الله فيكم فضيلة الشيخ، تقدم أحد الشباب المستقيمين لخطبة فتاة، ولكن الأبَ ،رفض، بحُجَّة أن هذا المتقدم في مرحلة الدراسة الأخيرة، ويخشى أن يُعَيَّن في قرية بعيدة عنهم، فتكون البنت وحيدة في بيتها، فهل تَصَرُّفُه هذا صحيح؟ نرجو الإفادة والتوجيه مأجورين.

فأجاب -رحمه الله تعالى-: إذا خطب الرجل امرأة، وكان ذا دين وخُلق مرضي، فإن المشروع أن يُجاب ويزوج والعذر الذي قاله أبو المخطوبة في السؤال عذر لا يمنع من تزويجها، ولا يحل لأبيها إذا كانت راغبة في هذا الخاطب أن يمنعها من أجل هذا العذر لأنه ليس عذرا شرعيا، وهو آثم بمنعه هذا الخاطب، لأن ولي المرأة أمين يجب عليه أن يتصرف فيما هو مصلحة لها، وأما احتمال أن يُعَيَّن في بلدة تكون البنت فيها وحيدة، فهذا من الممكن أن يندفع بأن يشترط على الزوج ألا يسكنها في مكان ناء، تنفرد به، وإذا اشترط على الزوج هذا الشرط، والتزم به كان التزامًا صحيحًا، ويجب على الزوج أن يوفي به، لقول النبي صلى الله عليه وسلم: «أَحَقُّ الشُّرُوطِ أَنْ تُوفُوا بِهِ مَا اسْتَحْلَلْتُمْ بِهِ الفُرُوج».

ومع ذلك فإني أرى ألا يشترط هذا الشرط، ولو كان خائفا منه، لأن المرأة إذا تزوجت كان أولى الناس بها زوجها، وإذا كانت العلاقة حسنة، فإنه سوف يفعل كل ما فيه مصلحتها وأُنسها وسرورها.