(۶۳۸۶) سوال: حکم استفاده از تسبیح در تسبیح گفتن چیست؟

جواب:

بهتر است که انسان با انگشتانش تسبیح بگوید به خاطر حدیث یُسَیْرَه رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهَا که «أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَمَرَهُنَّ أَنْ يُرَاعِينَ بِالتَّكْبِيرِ، وَالتَّقْدِيسِ، وَالتَّهْلِيلِ، وَأَنْ يَعْقِدْنَ بِالْأَنَامِلِ؛ فَإِنَّهُنَّ مَسْئُولَاتٌ مُسْتَنْطَقَاتٌ»^[۱]: (رسول الله صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم به آنان دستور داد که تکبیر، تقدیس و تهلیل را رعایت کنند (حریص باشند)، و با بندهای انگشتان خود بشمارند؛ چرا که آن‌ها (یعنی انگشتان) بازخواست می‌شوند و به سخن درمی‌آیند) پس سزاوار نیست که انسان با تسبیح، تسبیح بگوید، نه در اذکار پس از نماز و نه در اذکار مطلق؛ بلکه با انگشتان خود تسبیح بگوید.

[۱] سنن أبو داود كتاب الوتر، باب التسبيح بالحصى، شماره (١٥٠١)، و سنن ترمذی: كتاب الدعوات، بعد باب في فضل لا حول ولا قوة إلا بالله، شماره (٣٥٨٣).