(۶۲۷۰) آیا صدقه کفاره‌ی غیبت و نکوهش دیگران است؟

(۶۲۷۰) سوال: اگر کسی غیبت عده‌ای از مردم را کرده و آنان را نکوهش کرده باشد، سپس برای جبران آن، برای‌شان صدقه‌ی جاریه‌ای انجام دهد، آیا این کار کافی است؟ و آیا این کار، حقوق آنان را ادا می‌کند؟

جواب:

حقوقی که بر گردن انسان نسبت به دیگران است، دو نوع‌اند:

۱. حقوق مالی: این حقوق باید به صاحبانشان بازگردانده شود، هرطور که باشد، مثلاً اگر کسی حق مالی دیگری را انکار کند و طرف مقابل هم بینه‌ای نداشته باشد، سپس توبه کند، باز هم واجب است که حق آن شخص را به او بازگرداند.

۲. حقوق عرضی: مانند ناسزا گفتن، بدگویی و…؛ در این موارد نیز اگر آن شخصی که مورد تعرض قرار گرفته بداند که از او غیبت شده یا بدگویی شده، باید از او حلالیت طلب شود، چون اگر چنین نشود، ممکن است در دل او کدورتی باقی بماند و اگر انسان از روبه‌رو شدن با او می‌ترسد که را نبخشد، می‌تواند واسطه‌ای شایسته بفرستد تا میان‌شان آشتی دهد و اما اگر آن شخص اصلاً از غیبت یا بدگویی اطلاعی نداشته، نیازی نیست به او اطلاع داده شود؛ بلکه کافی است در همان مجالسی که غیبت او شده، از او به نیکی یاد شود و برای او استغفار شود، و این ان‌شاءالله کافی است.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: أحسن الله إليكم، إذا اغتاب شخص ما بعض الناس، وذمهم، وقام بعمل صَدَقَةٍ جارية لهم عما تَحدَّث عنهم من ذكر سي، فهل يكفي هذا؟ وهل يوفي هذا من حقوقهم؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: الحقوق التي تجب على الإنسان لغيره نوعان: حقوق مالية، وحقوق عرضية، أما الحقوق المالية فلا بد أن نَرُدَّها إلى أصحابها مهما كان الأمر، فلو أن شخصًا جحد حقًا لآخر، وليس به بينة للمدعي، ثم تاب إلى الله، وجب عليه أن يَرُدَّ الحق إلى صاحبه على أي حال كان.

وأما الحقوق العرضية، من سب وقدح ونحوه، فلا بد أيضًا من استحلال صاحبها إذا علم أن هذا صدر منه، لأنه إن لم يفعل بقي في نفس صاحبه شيء، فلا بد أن يستحله ويتخذ واسطة بينه وبينه إذا خاف أنه إذا ذهب إليه يستحله لم يفعل، وتكون الواسطة، واسطة خير، وأما إذا كان لم يعلم بما انتهكه من عرضه – يعني لم يعلم أنه اغتابه، أو أنه ذمه في شيء فإنه لا يحتاج إلى أن يخبره، ولكن يُثني عليه في المجالس التي كان اغتابه فيها، ويستغفر الله له، وهذا يكفي إن شاء الله.