(۵۲۸۷) سوال: آیا برای زن جایز است که شوهر و فرزندان کوچک خود را رها کند و برای کار به کشور دیگر و دور از ایشان برود؟ و اسلام چه مدتی را به او اجازه می‌دهد که زن از شوهر خود دور باشد؟ و آیا ضرری در آن است؟

جواب:

بله، برای زن جایز نیست که سفر کند مگر به اجازه‌ی شوهر خود و این برای او حلال نیست مگر این که با محرم سفر کند زیرا رسول اللهﷺ فرمودند: «لَا يَحِلُّ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَصُومَ وَزَوْجُهَا شَاهِدٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ»[۱]: (برای زن در صورتی شوهرش نزد او می‌باشد حلال نیست که روزه بگیرد مگر به اجازه‌ی او): پس چگونه است سفر کردن او گ و ترک شوهرش و رها کردن فرزندانش نزد شوهر خود که در تربیت آن‌ها خسته می‌شود؟

و از رسول اللهﷺ ثابت است که: «نهى أن تسافرَ المرأةُ دون محرمٍ»[۲]: (از سفر زن بدون محرمی نهی کردند): و شوهر باید زنش را از چنین سفری منع کند چه آن سفر برای کار باشد و غیر گار زیرا که شوهر مالک او است بلکه اللهÀ می‌‌فرماید: {وَأَلۡفَیَا سَیِّدَهَا لَدَا ٱلۡبَابِ} [سوره يوسف: ۲۵] : (و (در این هنگام) شوهرش را نزد در یافتند): و سید او یعنی شوهر او زیرا که بر او سیادت دارد و می‌تواند او را از سفر منع کند بلکه می‌تواند او را از کار کردن در بلد خویش نیز منع کند مگر این که در هنگام عقد شرط کرده باشد که در این صورت مسلمانان بر شروط خود پایبند هستند. بر همین مبنا زن باید تقوای اللهÀ را رعایت کند و بدون این که از او ناراحت شود از شوهر خود اطاعت کند تا این که اللهÀ از او راضی باشد و جواب او این‌گونه واضح گردید و این که چه مدتی می‌تواند از شوهر خود دور بماند؟ هیچ مدتی وجود ندارد و باید نزد شوهر خود بماند و اگر در وقتی از اوقات به او اجازه داد و همراه محرم سفر کرد با وجود این که از فتنه در امان بود پس اختیار زمان آن به دست شوهرش می‌باشد

[۱] رواه البخاری (۵۱۹۵).

[۲] تخریج آن گذشت.