(۵۲۸۴) سوال: مردی زن خود را بدون عذر شرعی بیشتر از یک سال در صحرا رها کرده است و او را در صحرا همراه خانواده‌اش بدون مرد در بیشتر ۷ ماه رها کرده است تا فقط مال جمع کند، آیا این عمل جایز است یا نه؟
جواب:
در حقیقت این کار نابخردی این مرد است چون از مهم‌ترین چیزی انسان در این دنیا به خاطر آن جمع می‌کند لذت بردن با رسیدن به شهوتش می‌باشد و اللهÀ نیز در این آیه با زنان شروع کرده است قبل از این که اموال بسیار را ذکر کند و می‌فرماید: {زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَ ٰتِ مِنَ ٱلنِّسَاۤءِ وَٱلۡبَنِینَ وَٱلۡقَنَـٰطِیرِ ٱلۡمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلۡفِضَّةِ وَٱلۡخَیۡلِ ٱلۡمُسَوَّمَةِ وَٱلۡأَنۡعَـٰمِ وَٱلۡحَرۡثِۗ} [سوره آل عمران: ۱۴] : (محبت خواستنی‌های (مادی) از (جمله) زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره، و اسب‌های نشاندار، و چهار پایان و زراعت، برای مردم آراسته شده است).
و نمی‌دانم این مرد چگونه به خاطر جمع مال دنیا که منفعتی ندارد اگر که آن را در رسیدن به لذت بردن از آن صرف نکند، این مدت را دور از زنش می‌گذراند و رسول اللهﷺ فرموده است: «الدُّنْيَا مَتَاعٌ، وَخَيْرُ مَتَاعِ الدُّنْيَا المَرْأَةُ الصَّالِحَةُ»[۱] : (دنيا متاعی (كالائی) بيش نيست؛ و بهترين متاع دنيا، زن شايسته و نيکوکار است)؟
سپس اگر زن به عمل او راضی است، گناهی ندارد چون حق او است مگر این که در اهمال او ترسی بر فتنه افتادن زنش باشد یا که با آن به فتنه انداخته شود، که بر او واجب است مراعات زنش را بکند و اگر زنش از او طلب کند که نزدش باشد و به این غیبت طولانی راضی نگردد پس بر مرد واجب است که حق زنش را ادا کند و او را در این سفر ترک نکند.
[۱] رواه مسلم (۳۷۱۶).
