سه‌شنبه 22 ربیع‌الثانی 1447
۲۲ مهر ۱۴۰۴
14 اکتبر 2025

(۵۲۴۳) آیا کسی که بغض زن خود را داشته باشد گناه‌كار است؟

(۵۲۴۳) سوال: آیا کسی که بغض زن خود را داشته باشد گناه‌كار است؟

جواب:

محبت و بغض چیزی است که اللهÀ در قرب بنده می‌اندازد و شاید انسان نتواند در این امر تصرفی در نفس خود داشته باشد یعنی شاید نتواند که کسی را که دوست دارد، بغض آن را داشته باشد و کسی را که بغض او را دارد دوست داشته باشد ولی بغض داشتن و محبت داشتن اسبابی دارد و اللهÀ از هر چیزی که سبب بغض و دشمنی گردد نهی کرده است و به هر چیزی که موجب الفت و دوستی می‌گردد امر نموده است.

و مرد مخصوصا برای زن خود باید نهایت حرص را داشته باشد که اسبابی که موجب مودت و محبت بین آن‌ها می‌شود را به کار ببرد و از اسباب آن ذکر خوبی‌های او و چشم‌پوشی از بدی‌هایش می‌باشد همانطور که رسول اللهﷺ بدان راهنمایی کردند: «لَا يَفْرَكْ مُؤْمِنٌ مُؤْمِنَةً إِنْ كَرِهَ مِنْهَا خُلُقًا رَضِيَ مِنْهَا آخَرَ»[۱]: (هيچ مردِ مؤمنی، نسبت به زنی مؤمن (يعنی همسر خويش) بد نَبَرد؛ زيرا اگر يک اخلاقش را نمی پسندد، اخلاق ديگرش را می پسندد): و این‌گونه با زن خود تعامل می‌شود و همچنین زن نیز این‌گونه با شوهر خود تعامل می‌کند تا این که بین آن‌ها محبت و الفت حاصل گردد و مسئله‌ی زن مانند کسان دیگر نیست چون که جدایی بین آن‌ها خطر دارد مخصوصا اگر که بین آن‌ها فرزندانی وجود داشته باشد.


[۱] تخریج آن گذشت.

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل يأثم من يبغض زوجته؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: المحبة والبغضاء شيء يلقيه الله -سبحانه وتعالى- في قلب العبد، وقد لا يملك الإنسان أن يتصرف في نفسه في هذا الأمر – أعني أنه قد لا يملك أن يجعل حبيبه بغيضا وبغيضه حبيبا- ولكن للمحبة أسباب وللبغضاء، وقد نهى الله – سبحانه وتعالى- عن كل شيء يكون سببًا للعداوة والبغضاء، وأمر بما يجب من المودة والألفة.

وعليه فإن على الرجل – ولا سيما بالنسبة لزوجته- أن يحرص غاية الحرص على فعل الأسباب التي تجلب المودة والمحبة بينهما، ومنها أن يذكر محاسنها، ويتغاضى عن مساوئها، كما أرشد لذلك النبي صلى الله عليه وسلم في قوله: «لَا يَفْرَكْ مُؤْمِنٌ مُؤْمِنَةٌ، إِنْ كَرِهَ مِنْهَا خُلُقًا رَضِيَ مِنْهَا آخَرَ». وهكذا يتعامل مع الزوجة وهي كذلك تتعامل معه حتى تتمكن المحبة من قبليهما فتحصل الألفة والمحبة ومسألة الزوجة ليست كغيرها، فإن انفصال الزوجين بعضهما عن بعض له خطره، لا سيما إذا كان بينهما أولاد.

مطالب مرتبط:

(۵۲۴۰) حکم فسخ نکاح در صورت کشف تخلف اخلاقی و دینی زن پس از عقد

اگر مرد برای اصلاح همسرش تلاش نموده مخصوصا آنچه متعلق به نماز می‌باشد اما موفق نشده است و انواع روش‌ها را به کار برده باز هم نتوانسته است پس اللهÀ برای او راه بیرون رفتی از این را که طلاق است را برایش قرار داده است و اگر به این خاطر او را طلاق دهد، اللهÀ بهتر از آن را نصیبش می‌کند...

ادامه مطلب …

(۵۲۹۱) آیا برهنه بودن در هنگام جماع و هم‌بستری جایز است؟

اگر برهنه گردند اشکالی ندارد...

ادامه مطلب …

(۵۲۱۸) حكم عدالت بین زنان در ازدواج و حدود آن

بر شوهری که چند همسر دارد واجب است که با مساوات بین آن رفتار کند لذا کوچک‌تر را بر بزرگ‌تر، زیبا را بر غیر زیبا، برتری ندهد...

ادامه مطلب …

(۵۲۷۰) آیا وقت مشخصی برای مرد وجود دارد که برای طلب رزق و روزی از زن خود دور باشد؟

اگر مرد برای به دست آوردن رزق و روزی با رضایت همسر خود از نزد او رفته باشد و او در امنیت می‌باشد اشکالی ندارد و گناهی بر او نیست اگرچه مدت طولانی باشد...

ادامه مطلب …

(۵۲۴۸) رفتار زن مؤمنه در مواجهه با شوهر بدزبان

وصیت من به برادر این است که تقوای اللهÀ در خانواده و همسر و فرزندانش رعایت کند چون که مسئول آن‌ها می‌باشد....

ادامه مطلب …

(۵۲۷۴) دوری بیش از یک‌سال مرد از همسر به‌ علت اشتغال

بر مرد واجب است که با همسر خود با نیکی معاشرت کند و از آن معاشرت نیک سفر طولانی نکردن است و این‌که نزدیک او باشد ولی اگر نیاز بود که سفر طولانی برود و زن او نیز راضی بود و مانع او نمی‌شود و با او درگیر نمی‌شود اشکالی ندارد...

ادامه مطلب …

کُتُب سِتّة:  شش کتاب اصلی احادیث اهل سنت و جماعت:

صحیح بخاری
صحیح مسلم
سنن ابو داود
جامع ترمذی
سنن نسائی
سنن ابن ماجه