(۵۱۰۶) حکم پدرانی که مانع ازدواج دخترانشان می‌شوند

(۵۱۰۶) سوال: دیدگاه شما در مورد فردی که دختری دارد وافرادی به خواستگاری دخترش میآیند، اما به همهی آنان یکی پس از دیگری جواب رد میدهد، تا این دخترش سی ساله میشود، و با این کارش او را خوشی جوانیاش محروم کرده است؟

جواب:

چنین فردی که افراد زیادی به خواستگاری دخترش می آیند و به همهی آنان جواب رد میدهد تا اینکه دختر به سن سی سالگی رسیده است، در این زمینه مرتکب اشتباه شده است، بلکه بر این فرد واجب است اگر فردی دین دار به خواستگاری دخترش میآید، او را به ازدواج درآورد و جایز نیست که او را از ازدواج محروم کند، و اگر مرتکب چنین کاری شود، فاسق شمرده میشود و ولایت وسرپرستی اش ساقط میشود و به دیگری سپرده میشود، اگر چه هم سرپرستش پدرش و یا برادر تنی اش باشد، حق دارد مانع این ازدواج شود، زیرا با این کارش در امانتی که الله به وی سپرده خیانت کرده است.

و در حدیث از رسول اللهﷺ وارد شده که ایشان میفرمایند: « إذا أتاكُم من تَرضونَ خُلقهُ ودينهُ فزوّجوهُ ، إلا تفعلوا تكنْ فتنةٌ في الأرضِ وفسادٌ عريضٌ»^{^[۱]} : (هرگاه فردی به خواستگاری آمد که از دین و اخلاقش راضی بودید، پس آن را به ازدواج در آورید، در غیر اینصورت سبب فساد و فتنه در روی زمین خواهید شد).

و الله ù می فرمایند: {وَأَنكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ‎} [نور: ۳۲] ترجمه: (مردان و زنان مجرّد خود را و غلامان و کنیزان شایسته‌ی (ازدواج) خویش را (با تهیّه‌ی نفقه و پرداخت مهریّه) به ازدواج یکدیگر درآورید (و به فقر و تنگدستی ایشان ننگرید و نگران آینده‌ی آنان نباشید. چرا که) اگر فقیر و تنگدست باشند (و ازدواجشان برای حفظ عفّت و دوری از گناه انجام گیرد) خداوند آنان را در پرتو فضل خود دارا و بی‌نیاز می‌گرداند. بی‌گمان خداوند دارای نعمت فراخ (بوده و) آگاه (از نیّات همگان) است.)

پس بر این فرد واجب است که به درگاه الله توبه کند، و هر چه سریع تر به اولین فردی که دین دار است و به خواستگاری دخترش بیاید جواب مثبت دهد، و همچنین واجب است که از دختر به خاطر مخالفتش با کسانی که مناسب بودند، حلالیت بطلبد و معذرت خواهی کند، درغیر این صورت حق سرپرستی از وی گرفته میشود وبه افرادی دیگر انتقال می یابد.

[۱] – به تخریج آن اشاره شد.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

الثلاثين عاما، وحرمها من زهرة شبابها؟

فأجاب رحمه الله تعالى: رَأينا في هذا الرجل الذي يتقدم إلى مَوْليَّته خُطَّاب كثيرون، ولكنه يردهم، حتى بلغت سن الثلاثين، أنه أخطأ في في هذا التصرف، فإنه يجب عليه إذا تقدم إلى مَوْلِيَّته خاطب كفء في دينه وخلقه، ورضيت به أن يزوجها، ولا يحل له أن يمنعها من ذلك، فإن فعل هذا فإنه يكون بذلك فاسق، وتسقط ولايته، وتكون لغيره من الأولياء؛ الأولى فالأولى، حتى ولو كان أباها، أو أخاها الشقيق، فإن ليس له الحق في أن يمنعها؛ لأن ذلك خلاف الأمانة التي حمله الله تعالى إياها.

وفي الحديث عن رسول الله -صلى الله عليه وعلى آله وسلم- أنه قال: « إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلْقَهُ فَأَنْكِحُوهُ، إِلَّا تَفْعَلُوا تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ عَرِيضُ». وقال الله -تبارك وتعالى -: ﴿ وَأَنكِحُوا الْأَيْامَى مِنكُمْ وَالصَّلِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعُ عليم ﴾ [النور: ٣٢].

فعلى هذا الرجل أن يتوب إلى الله عز وجل، وأن يبادر بإنكاحها أول كفء يخطبها، وعليه أيضًا أن يستحلها مما فعل معها، في عدم تزويجها من خطبها من الأكفاء، فإن لم يفعل فإن ولايته تسقط، وتنتقل إلى من بعده من الأولياء الأولى فالأولى.