(۵۰۴۵) حکم دیدار و گفتگو با نامزد پیش از عقد ازدواج

(۵۰۴۵) سوال: آیا جایز است که من با نامزدم ملاقات کنم و با وی صحبت کنم، با توجه به اینکه تاکنون بین ما عقدی بسته نشده است؟

جواب:

زنی که از وی خواستگاری شده به نسبت خواستگارش نامحرم است، و فرقی ندارد با کسی که از او خواستگاری نشده است، مگر اینکه عقد نکاح بسته شود، بر این اساس جایز نیست که خواستگار با نامزدش صحبت ویا اینکه تماس داشته باشد، مگر به اندازهی که شرع اجازه داده است، وچیزی که شرع اجازه داده است این است که زمانی که به خواستگاری دختری می رود به وی نگاه کند، به صورتش، دوکف دستش،پاها وسرش، بدون اینکه با وی صحبت کند، مگر به اندازه ای که ضرورت ایجاب کند، چنانچه زمانی که در کنار ولی دختر به چهرهاش نگاه می کند ، به اندازهی که ضرورت ایجاب کند با وی صحبت کند، مثلا اینکه بگوید: آیا شرط شما برای این مساله این است؟ و چنین مسایلی که نیاز باشد.

اما صحبت کردن با وی به صورت تماس تلفنی، برخی به مدت یک الی دو ساعت با همدیگر صحبت میکنند، حرام است و جایز نمیباشد.برخی از خواستگاران میگویند: من با وی صحبت می کنم با اینکه بیشتر با او آشنا شوم و او بیشتر با من آشنا شود و همدیگر را خوب بشناسیم. پس در جواب باید گفته شود که: مادامیکه جهت ازدواج با وی اقدام کردی، این بدین معناست که خیلی از مسایل در رابطه با او میدانستی که از وی خواستگاری کردهای و دختر هم به شما جواب مثبت نداده مگر اینکه شما را خوب شناخته است، پس نیازی نیست که در این زمینه تماس تلفنی داشته باشید، که غالبا تماس های تلفنی با نامزد خالی از شهوت ویا لذت جویی با شهوت جنسی نیست و یا اینکه با نامزدش با صحبت کردن لذت بجوید، درحالیکه وی بر او هنوز حلال نشده که بخواهد از وی لذت بجوید.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: هل يجوز لي أن ألتقي وأحادث خطيبتي، علما بأنه حتى الآن لم يتم عقد القرآن؟

فأجاب رحمه الله تعالى المخطوبة أجنبيةٌ من الخاطب، لا فرق بينها وبين من لم تكن خطيبة حتى يعقد عليها، وعلى هذا فلا يجوز للخاطب أن يتحدث مع المخطوبة، أو أن يتصل بها إلَّا بالقدر الذي أباحه الشرع، والذي أباحه الشرع هو أنه إذا عزم على خطبة امرأة فإنه ينظر إليها؛ إلى وجهها وكفيها وقدميها ورأسها، ولكن بدون أن يتحدث معها، اللهم إلا بقدر الضرورة، كما لو كان عند النظر إليها بحضور وليها، يتحدث معها مثلا بقدر الضرورة، مثل أن يقول مثلا: هل تشترطين كذا، أو تشترطين كذا. وما أشبه ذلك.

أما محادثتها في التليفون حتى إن بعضهم ليحدثها الساعة والساعتين، فإن هذا حرام، ولا يحل. يقول بعض الخاطبين: إنني أحدثها من أجل أن أفهم عن حالها، وأُفهمها عن حالي. فيقال: ما دمت قد أقدمت على الخطبة فإنك لم تقدم إلا وقد عرفت الشيء الكثير من حالها، ولم تقبل هي إلا وقد عرفت الشيء الكثير عن حالك، فلا حاجة إلى المكالمة بالهاتف، والغالب أن المكالمة بالهاتف للخطيبة لا تخلو من شهوة، أو تمتع بشهوة جنسية، أو تلذذ بمخاطبتها، أو مكالمتها، وهي لا تحل له الآن حتى يتمتع بمخاطبتها أو يتلذذ.