(۴۴۵۸) حکم انجام هفت قربانی برای میت طبق رسوم قدیمی

(۴۴۵۸) سوال: می‌گویند رسومات قدیمی‌ما این است که برای میت هفت قربانی می‌باشد، آیا این صحیح است؟

جواب:

این صحیح نیست، اولا: علما در مورد قربانی از جانب میت اگر که وصیت نکرده باشد اختلاف کرده‌اند و بعضی گفته‌اند: مشروع است و برخی دیگر گفته‌اند: مشروع نیست و من دلیلی از سنت بر این که دلالت بر قربانی کردن خاص از جانب میت در صورتی که وصیت نکرده باشد، نمی‌دانم و بعضی از علما آن را بر صدقه دادن از جانب میت قیاس گرفته‌اند که در سنت آمده است اما هفت قربانی از جانب میت ذبح نمی‌شود و این اصلی ندارد بلکه اگر می‌خواست از جانب او قربانی کند، یکی قربانی کند.

و همچنین بعضی از مردم می‌گویند: قربانی از جانب میت در اولین سالی که فوت کرده است واجب است و نزد بعضی از ایشان قربانی حفره (گور) نام دارد که این نیز اصلی ندارد.

نظر من در مورد قربانی کردن از جانب میت این است که از جانب او به صورت خاص قربانی نمی‌شود مگر وصیت کرده باشد؛ انسان یک قربانی را از جانب خود و خانواده‌اش ذبح می‌کند و با آن نیت زنده و مرده‌ی خانواده‌اش را می‌کند و در این إن شاء الله کفایت است.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: يقولون في تقاليدنا القديمة: إن الميت له سبع أضاحي، هل هذا صحيح؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: هذا ليس بصحيح، أولا: أن الأضحية عن الميت قد اختلف العلماء فيها إذا لم تكن وصية منه، فمنهم من قال: إنها مشروعة. ومنهم من قال: إنها ليست بمشروعة. ولا أعلم دليلا من السُّنَّةِ يدل على الأضحية عن الميت بخصوصه إذا لم تكن وصية، وإنما قاسها بعض العلماء على الصدقة عن الميت، والصدقة عن الميت قد جاءت بها السُّنَّة، وأما كونه لا يُضَحَ عنه إلا بسبع، فهذا ليس له أصل، بل إذا أراد أحد أن يُضَحي عنه ضحى عنه بواحدة.

وكذلك بعض الناس يقول: إن الأضحية عن الميت أول سَنَةٍ يموت واجبة، وتسمى عند بعضهم أضحية الحفرة، وهذا أيضا لا أصل له.

والذي أرى في الأضحية عن الميت ألا يضحى عنه بخصوصه إلا بوصية منه، وأن الإنسان يُضَحي بأضحية واحدة عنه وعن أهل بيته، وينوي بذلك الحي والميت من آل بيته، وفي هذا كفاية إن شاء الله.