(۴۲۵۶) سوال: در حرم مکی می­بینیم که برخی از مردم خود را به پرده و دیوار کعبه آویزان می­کنند و مدتی بر این حالت باقی می_­مانند؛ حکم این کار چیست؟ و حکم کسی که دراهمی را می­گیرد و با آن­ها حجرالاسود را لمس می­کند چیست؟  لطفا پاسخ دهید، الله شما را بهره­مند سازد.                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

جواب:

آویزان شدن به پرده­ی کعبه یا چسباندن سینه به آن یا شبیه این­ها بدعت است و اصلی ندارد و پیامبر ﷺ و اصحابش چنین کاری را انجام نداده­اند و نهایت آن چه وارد شده التزام (یعنی دعا کننده سینه، صورت و دو دستش را به کعبه بچسباند و دعا کند) بین درب کعبه و حجرالاسود است اما بقیه­ی گوشه­های کعبه از پیامبر ﷺ و اصحابش وارد نشده که به آن ملتزم باشند یا سینه­های خود را به آن بچسبانند.

آن چه سؤال کننده ذکر نمود که برخی از حاجیان با درهم­هایی حجر الاسود را لمس می­کنند بدعت است و اصلی ندارد و با مسح نمودن حجر الاسود تبرک جسته نمی­شود بلکه شخص با مسح آن الله À را عبادت می­کنند همان­طور که امیر مؤمنان عمر بن خطاب J در حالی که حجر الاسود را می­بوسید گفت: «إني لأعلم أنك حجر لا تضر و لا تنفع، و لولا أني رأيت رسول الله ﷺ يقبلك ما قبلتك»[۱]: (می­دانم که تو سنگی بیش نیستی که نه سود و نه زیان می­رسانی و اگر رسول الله ﷺ را نمی­دیدم که تو را نمی­بوسید تو را نمی­بوسیدم).

دانسته شود که مبنای عبادات بر تبعیت است نه بر ذوق و نوآوری لذا این­گونه نیست که ره چه برای انسان آشکار شد و با قلبش آن را نیک پنداشت عبادت الله À است و الله À انکار نموده بر کسانی که الله À را با شریعتی که به آن­­ها اجازه نداده او را عبادت می­کنند لذا می­فرماید: {أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ}[شوری: ۲۱](آیا (مشرکان) معبودانی دارند که بدون اجازه­ی الله آیینی برای آن­ها مقرر داشته اند؟!) و از پیامبر ﷺ ثابت شده که می­فرماید: «من عمل عملا ليس عليه أمرنا فهو رد»[۲]: (کسی که عملی را انجام دهد که دین ما بر آن نیست عمل او مردود است) یعنی از او قبول نمی­شود.

نهایت آن چه به این جاهلان می­گوییم: به خاطر جهل خود معذور هستند و بر این کار پاداش داده نمی­شوند زیرا این کار بدعت است و پیامبر ﷺ می­فرماید: «كل بدعة ضلالة»[۳]: (هر بدعتی گمراهی است).

بنابراین نصیحت من به این برادران که حج یا عمره را ادا می­کنند این است که الله À را بر بینش عبادت کنند و به الله À با آن چه مشروع نکرده است تقرب نجویند و کتاب­هایی را که علمای مورد اطمینان در علم و امانت داری در باب مناسک حج و عمره تألیف نموده همراه خود بیاورند.

بر کسانی که راهنمای آن­ها هستند که (مطوّفین) نامیده می­شوند واجب است تقوای الله À را پیشه نموده و احکام حج و عمره را یاد بگیرند قبل از این که مسئولیت راهنمایی مردم را به عهده بگیرند و هنگامی که یاد گرفتند بر آن­ها واجب است مردم را به انجام آن چه در سنت از مناسک حج و عمره آمده وادار کنند تا این که هدایت­ یا فته، هدایت­گر، دعوت کننده­ی به سوی الله À و اصلاح­گر باشند.

باقی ماند وضعیت بر آن چه که الان است که راهنمایان هیچ کاری را در راستای اجرای سنت انجام نمی­دهند و نهایت کاری که انجام می­دهند این است که به حاجیان دعاهایی را تلقین می­کنند که آن­ها را در هر دور طواف بخوانند بدون این که آن­ها را به مکان­های نسک مشروع راهنمایی کنند و واضح است که تخصیص دادن هر دور به دعایی مشخص اصلی در سنت ندارد بلکه اهل علم M گفته­اند این کار بدعت است و از پیامبر ﷺ وارد نشده که برای دور اول دعایی خاص برای دور دوم، سوم، چهارم، پنجم، ششم و هفتم هر کدام دعایی خاص قرار دهد و نهایت آن چه وارد شده تکبیر گفتن کنار حجر الاسود و گفتن دعای: {رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ}[بقره: ۲۰۱](پروردگارا! به ما در دنیا و در آخرت نیکی عطا فرما و ما را از عذاب آتش نگه دار) بین رکن یمانی و حجر الاسود است[۴] ابن عمر  Ç در ابتدای طواف خویش می­گفت: «بسم الله و الله أكبر، اللهم إيمانا بك، و تصديقا بكتابك، ووفاء بعهدك، واتباعا لسنة نبيك محمد ﷺ»: (به نام الله و الله از همه­ چیز بزرگ­تر است بارالها! از روی ایمان به تو، تصدیق به کتاب تو، وفا نمودن به عهد تو و تبعیت از سنت پیامبرت محمد ﷺ)[۵].

خلاصه­ي جواب: براي انسان مشروع نيست كه پرده­ی کعبه، چیزی از رکن­های آن و چیزی از گوشه­های دیوار آن  را تبرک بجوید یا این که کمرش را به آن بچسباند بلکه بدعت است و از پیامبر ﷺ و اصحابش وارد نشده است و نهایت آن چه وارد شده التزام است که محل آن بین حجر الاسود و درب کعبه همچنین بوسیدن حجر الاسود و لمس آن و لمس رکن یمانی است لذا از الله À برای خود و برادرانمان می­خواهیم که ما را به راه راست هدایت نموده راه کسانی که به آن­ها نعمت داده از جمله پیامبران، صدیقین، شهدا و صالحین.

[۱] تخریج آن گذشت.

[۲] تخریج آن گذشت.

[۳] تخریج آن گذشت.

[۴] أبوداود: كتاب المناسك، باب الدعاء في الطواف، شماره­ى (۱۸۹۲).

[۵] طبراني في الأوسط (۵/۳۳۸).