(۳۸۵۲) حکم استفاده از اسپری آسم برای روزه‌دار

(۳۸۵۲) سوال: فردی دچار آسم (نفس‌تنگی) مزمن است و باید همیشه دارو استفاده کند. وقتی که روزه‌دار است، تلاش می‌کند تا حد امکان از دارو استفاده نکند تا روزه‌اش باطل نشود اما فقط در مواقع ضروری از اسپری دهان استفاده می‌نماید؛ آیا این ‌گونه داروها روزه را باطل می‌کند؟ در صورتی که روزه را باطل می‌کند، چه کاری باید انجام دهد؟

جواب:

اگر این اسپری به معده نمی‌رسد و فقط حلق را خنک کرده و مجاری تنفسی را باز می‌کند، روزه را باطل نمی‌کند اما اگر مایع است و به معده می‌رسد، روزه را باطل می‌کند. اگر چنان است که همیشه باید از آن استفاده کند، حکمش همانند فرد کهن‌سال خواهد بود که باید در ازای هر روز، یک مسکین را غذا دهد و همین به جای روزه‌ گرفتن برایش کفایت می‌کند. بنابراین این دارو دو حالت دارد:

حالت اول: دارای جِرم و ذراتی که به معده برسد، نباشد؛ در این صورت، اگر روزه‌دار از آن استفاده کند، ایرادی ندارد و روزه‌اش باطل نمی‌شود.

حالت دوم: دارای جِرم باشد که به معده برسد؛ در این صورت، روزه را باطل می‌کند اما اگر بیمار بر اثر بیماری که به آن دچار شده به آن نیاز دارد، می‌تواند از آن استفاده کند و در ازای هر روز، یک مسکین را غذا دهد.

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إنسان عنده حالة ربو، وهي حالة مزمنة، ويُستعمل العلاج بصفة مستمرة، ويحاول قدر الإمكان عدم استعمال العلاج وهو صائم لكي لا يُفطر، ولكن هناك بَخّاخ يُستعمل للفم، ولا يستعمله إلا في الحالة الضرورية، فهل مثل هذا العلاج يُفطر ؟ وإذا كان كذلك فماذا يفعل؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: إذا كان هذا البخاخ لا يصل إلى المعدة، وإنما هو لتبريد الخلق، وفتح قنوات الهواء، فإنه لا يُفطر بذلك، وأما إذا كان سائلا يصل إلى المعدة فإنه يُفطر به فإذا كان محتاجًا إليه دائما باستمرار فإن حكمه حكم الشيخ الكبير الذي يُطعم عن كل يوم مسكينا، ويُجزئه عن الصوم.

فصار لهذا العلاج حالان:

الحال الأولى: ألا يكون له جزم يصل إلى المعدة، فهذا لا يَضُره إذا استعمله وهو صائم، ولا يفطر به.

الحال الثانية: أن يكون له جِرْمٌ يصل إلى المعدة، فهذا يُفطر، ولكنه إذا كان محتاجا إليه من أجل هذا المرض الذي أصابه فإنه يستعمله، ويُطعم عن كل يوم مسكينًا.