(۳۴۶۹) سوال: شیخ بزرگوار! دانستیم که زیارت قبور فقط خاص مردان است و برای زنان حرام است لذا از شما می‌‌خواهیم که حکمت منع شدن زنان از زیارت قبور را بیان نمایید؟

جواب:

می‌‌گویم: فهمت بسیار خوب است زمانی که از سخنم دانستی که زیارت قبور برای مردان سنت است اما برای زنان غیر مشروع است و در واقعیت نیز این گونه است چرا که برای زنان زیارت قبور سنت نیست بلکه قول راجح از اقوال اهل علم این است که زیارت قبور برای زنان حرام است بلکه از گناهان کبیره است زیرا پیامبر ﷺ زنانی را که زیارت قبور می‌‌کنند لعنت نموده است و لعنت یعنی دور شدن از رحمت الله B و لعنت جز بر گناهی بزرگ نیست. به همین دلیل اهل علم گفته‌اند که یکی از نشانه‌‌های گناهان کبیره این است که بر آن فعل لعنت مترتب شود زیرا عقوبت بزرگی است و عقوبت بزرگ جز بر گناهان بزرگ نیست اما اگر زنی از کنار قبرستان عبور کرد اشکالی ندارد که بایستد و برای اهل قبرستان دعا نماید اما اینکه از خانهاش به قصد زیارت قبور خارج شود حرام است و حکمت از این کار این است که در زیارت قبور برای زنان مفاسدی وجود دارد.

 از جمله‌‌ی آن مفاسد این است که زن بسیار ضعیف و احساساتی است چه بسا هنگام ایستادن بر قبر یکی از خویشاوندانش، مانند: مادر، پدر و غیره تحمل و صبر نکند و زمانی که صبر نکرد چیزهایی مانند گریه و نوحه خوانی و آنچه که بر دین و بدنش به او ضرر می‌‌رساند از او صادر میشود.

دیگر اینکه اگر به او اجازه‌‌ی زیارت قبرستان داده شود و زن به قبرستان برود، قبرستان غالباً خالی از زندگان است و چه بسا انسان‌‌های اهل فسق و فجور در آن مکان خالی باشند و به سبب آن‌‌ها شر و فساد ایجاد شود.

 دیگر اینکه زن هنگامی که از خانه‌‌اش به سمت قبرستان خارج شود و همانطور که اشاره نمودیم زن بسیار احساساتی و ضعیف است، چه بسا این کار را از عادت خود قرار داده و به این دلیل مصلحت دین و دنیایش از بین رود و نفسش وابسته به این زیارت باشد.

 و به طور کلی اگر حکمتی جز فرموده‌ی رسول الله ﷺ که زنانی که زیارت قبور می‌کنند را لعنت نموده وجود نداشت برای پرهیز دادن و دور نمودن زنان از زیارت قبور کافی بود، زیرا الله هنگامی که در قرآن یا بر زبان رسول الله ﷺ  به چیزی امر نمود آن حکمت است الله B می‌‌فرماید: {وَمَا كَانَ لِمُؤمِن وَلَا مُؤمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ أَمرًا أَن یَكُونَ لَهُمُ ٱلخِیَرَةُ مِن أَمرِهِم} [الأحزاب: ٣٦] ترجمه: (و هیچ مرد مؤمن و زن مؤمنی را نسزد؛ هنگامی‌که الله و پیامبرش کاری را حکم کند، آنکه آنها در کارشان اختیاری باشد. ) و از عایشه È سوال شد: (چرا زنی که حیض می‌‌شود روزه‌‌اش را قضا می‌‌کند اما نماز را قضا نمی‌‌کند، ایشان فرمود این گونه به ما رسیده است و به قضا نمودن روزه امر شدیم اما به قضا نمودن نماز امر نشده‌‌ایم).[۱] و این دلالت می‌دهد بر اینکه حکمت در فرمانبرداری از امر الله و رسولش ﷺ و دوری از نهی الله و رسولش ﷺ است.

۱[رواه البخاري: كتاب الحيض، باب لا تقضي الحائض الصلاة، شماره­ی (۳۲۱). ومسلم: كتاب الحيض، باب وجوب قضاء الصوم على الحائض دون الصلاة، شماره­ی (۳۳۵).]