(۲۷۷۴) سوال: آیا ترک نمودن نماز در مسجد به دلیل آنچه برخی از نمازگزاران از اعمالی که خلاف دین است و دعا برای کسانی که مستحق دعا نیستند انجام می‌‌دهند، جایز است؟ آیا این به عنوان سببی که باعث مباح شدن خواندن نماز در خانه و جدا شدن از جماعت در مسجد شود، به شمار می‌‌آید؟

جواب:

چنین چیزی سبب جواز ترک نماز جماعت نیست بلکه بر شخص واجب است که در نماز جماعت حاضر شود و کسانی را که با شریعت الله À در عمل مخالفت نموده نصیحت کند و فرقی ندارد که مربوط به نماز و یا غیر نماز باشد زیرا: «المؤمن للمؤمن کالبنیان یشد بعضه بعضا»[۱](شخص مؤمن به نسبت مؤمن دیگر مانند یک ساختمان است که یکدیگر را تقویت می‌‌کنند) و الله À می‌‌فرماید: {كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ }[آل عمران: ۱۱۰](شما بهترین امتی هستید که برای مردم پدیدار شده‌اید: امر به معروف و نهی از منکر می‌‌کنید و به الله ایمان دارید).

در تخلف نمودن از نماز جماعت بنابر این دلیل دو چیز ممنوع وجود دارد:

اول: حضور نماز جماعت که بر وی واجب است را ترک نموده است. رسول الله ﷺ می‌‌فرماید: «لقد هممت أن آمر بالصلاة فتقام، ثم آمر رجلا فیؤم الناس، ثم أنطلق معی برجال معهم حزم من حطب إلی قوم لا یشهدون الصلاة، فأحرّق علیهم بیوتهم بالنار»[۲](به تأکید خواستم دستور دهم که نماز برپا شود، سپس به شخصی دستور دهم که امام شود، بعد از آن همراه مردانی که همراه آن‌‌ها بسته‌‌هایی از هیزم است، به سوی اقوامی بروم که برای نماز جماعت حاضر نمی‌‌شوند، تا خانه‌‌های آن‌‌ها را با آتش بسوزانم) و از آنجایی که پیامبر ﷺ قصد این کار بزرگ را نموده، دلالت می‌‌دهد بر اینکه نماز جماعت واجب و تخلف از آن حرام است.

دوم: عدم نهی از منکر، در حالی که نهی از منکر بر هر کسی که توانایی دارد به عنوان واجبی از واجبات است. لذا بر این فرد ممکن است که همراه با مردم نماز بخواند و هرگاه از آن‌‌ها منکری دید آن‌‌ها را نهی کند تا آنچه الله À بر او از نهی از منکر و اصلاح نمودن برادران مسلمانش واجب نموده را انجام داده باشد.

در هر صورت بر انسان واجب است که همراه جماعت نماز بخواند و از منکری که آن را مشاهده می‌‌کند یا می‌‌شنود نهی کند.

[۱] تخریج آن گذشت.

[۲] تخریج آن گذشت.