(۲۳۵۶) حکم بالا بودن صدای مأمومین در نماز

(۲۳۵۶) سوال: بعضی از مامومین صدایشان بالا می‌برند تا جایی که کسی که در کنارش قرار دارد قرائت و تسبیح و تشهد آن را می‌شنود و برای کناریش تشویش ایجاد می‌شود؛ حکم این چیست جزاکم الله خیرا؟

جواب:

برای ماموم جایز نیست که با بلند کردن صدایش بر اطرافیانش تشویش ایجاد کند زیرا رسول الله ﷺ روزی که اصحاب قرائت را به جهر و نماز را فرادی می‌خواندند، به ایشان فرمود: «كلكم ينجاي ربه، فلا یجهرنَّ بعضکم علی بعض في القرآن»[۱] (همه‌ی شما با پرودگارش مناجات می‌کند لذا کسی بر یک‌دیگر با صدای بلند قرآن نخواند) و در حدیث دیگر آمده است: «لا يؤذين بعضكم بعضا»[۲] (یک‌دیگر را اذیت نکنید)؛ و معلوم است که اذیت کردن مسلمان حرام است بنابراین برای مأموم جایز نیست به گونه‌ای قرائت یا تسبیح یا تکبیر یا دعا را بلند بخواند که بر برادرش تشویش ایجاد کند؛ بله برای امام شایسته است که در نماز سری گاهی اوقات مامومین صدای او را بشنوند همانطور که در صحیحین در حدیث ابوقتاده J ثابت است که رسول الله ﷺ گاهی آیات را می‌شنواند[۳] اما این برای غیر امام نمی‌باشد.

لذا نصحیت من به برادران مسلمانم که بر دیگران با بلند خواندن قرائت یا تسبیح یا دعا یا تشهد، سبب تشویش می‌شوند، این کار را رها کنند زیرا که با اللهÀ مناجات می‌کنند و الله À از سِرّ و پنهان می‌داند.

[۱] تخریج آن گذشت.

[۲] تخریج آن گذشت.

[۳] تخریج آن گذشت.

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: بعض المأمومين يرفع صوته بحيث يسمعه من بجانبه في القراءة، وفي التسبيح وفي التشهد مما يجعل من بجانبه يتابعه ويشوش عليه، ما الحكم في ذلك مأجورين؟

فأجاب رحمه الله تعالى: الحكم في هذا أنه لا يجوز للإنسان المأموم أن يرفع صوته بحيث يُشَوِّشُ على من معه من المصلين؛ لأن النبي صلى الله عليه وسلم قال لأصحابه ذات يوم وقد سمعهم يجهرون بالقراءة، وهم يصلون منفردين: «كلكم يناجي ربه، فلا يَجْهَرَنَّ بعضكم على بعض في القراءة» وفي حديث آخر قال: «لا يؤذين بعضكم بعضا»، ومعلوم أن إيذاء المسلم مُحرَّم، فلا يجوز للمأموم أن يجهر بالقراءة، أو التسبيح، أو التكبير، أو الدعاء على وجه يشوش به على إخوانه، نعم الإمام ينبغي له أحيانًا في الصلاة السرية أن يسمع المأمومين الآية، كما ثبت ذلك في الصحيحين من حديث أبي قتادة رضي الله عنه: أن النبي صلى الله عليه وسلم كان يسمعهم الآية أحيانًا ، وأما غير الإمام فلا.

فنصيحتي لإخواني المسلمين الذين يشوشون على غيرهم بالقراءة، أو التسبيح، أو الدعاء، أو التشهد أن يَدَعُوا هذا الأمر؛ لأنهم يناجون الله -عز وجل-، والله – سبحانه وتعالى- يعلم السر وأخفى.