(۲۱۰۰) مسافت بین پاها در هنگام ایستادن در نماز

(۲۱۰۰) سوال: مسافت بین پاها در هنگام ایستادن در نماز و در سجود چه قدر است؟

جواب:

مسافت آن را از سنت نمی‌دانم پس به حالت طبیعی گذاشته می‌شود زیرا آن‌چیزی که صفتش در سنت نیامده پس بر آنچه طبیعتش اقتضا می‌کند باقی می‌ماند.

اما مسافت بین پاها در حالت سجود: مسافتی بین آن‌ها نیست و سنت این است که به ‌یک‌دیگر بچسپد همانگونه که در صحیح بخاری آمده است: «وَكَانَ أَحَدُنَا يُلْزِقُ مَنْكِبَهُ بِمَنْكِبِ صَاحِبِهِ، وَقَدَمَهُ بِقَدَمِهِ»[۱] (هر یکی از ما شانه را به شانه و قدم را به قدم همکنارش می پیوست) و همانطور ظاهر حدیث عائشه È زمانی رسول الله ﷺ فوت کرده بود این است: «فَالْتَمَسْتُهُ، فَوَقَعَتْ يَدِي علی قدمیه، و هو ساجد»[۲] (پس او را لمس نمودم و دستم بر دو پایش قرار گرفت در حالی که در سجده بود) پس برخورد یک دست به دو پا دلالت بر این می‌دهد که دو پا به هم چسبیده بوده است پس مشروع در حالت سجود این است که پاها به هم دیگر چسبیده باشد.

[۱] رواه البخاری (۷۲۵).

[۲] رواه مسلم (۴۸۶).

تعداد بازدید: 8

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: المسافة بين القدمين عند الوقوف في الصلاة وعند السجود بماذا نقدرها؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: المسافة في القيام لا أعرف في هذا سُنَّةٌ، فيكون وضع القدمين على طبيعتهما، لأن كل شيء لم يرد به صفة فإنه يبقى على ما تقتضيه الطبيعة.

وأما المسافة بين القدمين في حال السجود فإنه لا مسافة بينهما، السُّنَّة أن يلزق إحدى القدمين بالأخرى، كما جاء ذلك في صحيح البخاري «كان أحدنا يلزق منكبه بمنكب صاحبه، وقدمه بقدمه»، وكما هو ظاهر حديث عائشة رضي الله عنها حين فقدت النبي صلى الله عليه وسلم: «قالت فالتمسته فوقعت يدي على قدميه، وهو ساجد»، فإن وقوع اليد الواحدة على القدمين جميعا يدل على أن إحداهما ملتصقة بالأخرى، فيكون المشروع في حال السجود أن يضم إحدى القدمين إلى الأخرى.