(۱۹۱۵) لزوم دقت به اوقات نماز

(۱۹۱۵) سوال: شیخ بزرگوار، ۲۵ دقیقه بعد اذان فجر اقامه‌ی نماز می‌کند ولی یکی برادران ذکر می‌کرد که فجر طلوع نمی‌کند مگر بعد از تقویم که مدتی کمی هم نیست، پس شیخ بزرگوار شما می‌گویید ۴۵ دقیقه نماز را بعد اذان بخوانیم تا به طلوع فجر متأکد شویم؟

جواب:

چیزی که شایسته است در این سوال به آن توجه شود این است که به این تقویم و وقت دخول اوقات نگاه شود اگر دانستید یا غلبه‌ی ظن شما این است که این اوقات در این تقویم درست است پس به این تقویم عمل می‌شود و اگر گفتند: به یقین و غلبه‌ی ظن نرسیدیم که این بعید است پس انسان به آنچه یقین دارد از دخول وقت یا غلبه‌ی ظن دارد عمل می‌کند.

پس مهم در این حالت این می‌باشد که بر صحت این تقویم بنا می‌شود و اگر صحیح است به آن عمل می‌شود و به گفته‌های که در این امر شایعه یا مانند آن وجود دارد، توجه نمی‌شود و اگر گفتند: که به یقین و غالب ظن نداریم و حساب گاهی اشتباه می‌کند و گاهی درست که گمان نمی‌کنم إن شاءالله اینگونه رفتار کنند پس انسان به غالب ظنش عمل می‌کند و هر انسانی حسابگر خود می‌باشد.

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: فضيلة الشيخ تقام صلاة الفجر بعد الأذان بخمس وعشرين دقيقة، ولكن ذكر أحد الإخوان أن الفجر لا يطلع إلا بعد التقويم بفترة ليست بالقصيرة، فهل ترى فضيلة الشيخ تأخير الصلاة إلى خمس وأربعين دقيقة مثلا من الأذان حتى نتأكد من طلوع الفجر؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: الذي ينبغي أن يوجه له هذا السؤال واضعوا التقويم ومحددوا دخول الأوقات، فإذا كانوا قد علموا أو غلب على ظنهم دخول الوقت في الزمن الذي حددوه فإنه يعمل بهذا التقويم، وإذا قالوا: إننا وضعناها لا عن يقين ولا عن غلبة ظن – وهذا بعيد – فإن الإنسان يعمل بما يغلب على ظنه أو ما يتيقنه من دخول الوقت.

فالمهم أن مثل هذا يتوقف على صحة ما حدد في هذا التقويم، فإذا كان صحيحًا عُمِلَ به ولم ينظر إلى الأقوال التي تشاع في هذا الأمر أو ما أشبه ذلك، وإذا قالوا: إننا لم نُحِطْ علما بما وضعناه، ولا غلب على ظننا، وإنما هو حسابات قد تخطئ وقد تصيب – ولا أظنهم يفعلون ذلك إن شاء الله تعالى- فإن الإنسان يعمل على ما يغلب عليه ظنه وكل إنسان حسيب نفسه.