(۱۷۸۹) حکم قضای نمازهای ترک شده

(۱۷۸۹) سوال: من گناهان بسیاری از نذر‌ها و قسم‌ها و نمازهای ضایع شده و چیزهای دیگر را انجام داده‌ام و الان توبه کرده‌ام. وسوال من این است که چکار کنم که در مقابل این گناهان؟ و چگونه پاک می‌شوند؟ با این وجود که تعداد نذر‌ها و قسم‌ها و نمازهایی ضایع شده‌ام را نمی‌دانم؟ جزاکم الله خیرا.

جواب:

اما در مورد نمازهایی که ترک کرده‌ای و سوال کننده را الان مخاطب قرار می دهم که توبه در مورد آن کفایت می‌کند و باقی عمرت آن را خوب بجای آور و آنچه فوت شده است قضا ندارد زیرا وقتی که از وقتش بدون عذر خارج شد کل اوقات نیز قضای آن نمی‌باشد یعنی اگر تا زمان مرگش نیز نماز بخواند به او نفع نمی‌رساند زیرا عبادتی وقت آن محدود است زمانی که از وقتش گذشت بعد از آن قبول نمی‌شود به خاطر قول رسول اللهﷺ که می‌فرماید: «من عمل عملاً لیس علیه أمرنا فهو رد»^[۱] (هر عملی که امر ما بر آن نیست مردود است).

اما به نسبت نذور و قسم‌ها هر آنچه می‌دانی و بررسی کرده‌ای بر تو لازم است و آنچه در آن شک داری برای تو لازم نیست مثلا نزد خود می‌گویی پنج قسم بوده یا ده؟ پس آن پنج قرار بده زیرا که بر آن یقین داری و در مورد نذر‌ها نیز همین می‌باشد و آنچه زیادتر است در آن شک وحود دارد و اصل بر برائت ذمه می‌باشد.

[۱] رواه البخاری (۲۶۹۷) و مسلم (۱۷۱۸).

تعداد بازدید: 3

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: علي ذنوب كثيرة من نذور، وأيمان، وصلوات ضائعة فيما سبق وغيرها، والآن أنا تبت إلى الله ، وسؤالي، ماذا أفعل تجاه هذه الذنوب؟ وكيف أكَفُرُ عنها ؟ علما بأنني لا أعلم عدد النذور، ولا الأيمان، ولا الصلوات الضائعة مأجورين؟

فأجاب رحمه الله تعالى: أما الصلوات التي تركتها – وأخاطب السائل الآن- فإنه يكفي أن تتوب إلى الله تعالى من تركها، وأن تحسنها فيها يستقبل من عمرك، ولا تقضي ما فات لأن من أخرج فرضًا عن وقته بلا عذر شرعي لا يقضيه عنه الدهر كله بمعنى أنه إن بقي يصلي إلى أن يموت ما نفعه، لأن العبادة المؤقتة إذا تعمد الإنسان إخراجها عن وقتها، ثم فعلها بعد الوقت لم تقبل منه، لقول النبي -صلى الله عليه وعلى آله وسلم-: «من عمل عملا ليس عليه أمرنا فهو رد» أي: مردود.

وأما بالنسبة للنذور والأيمان: فتحرَّ ما عليك، وما شككت فيه لا يلزمك، فمثلا إذا قلت في نفسك ما أدري هل علي عشرة أيمان أو خمسة؟ اجعلها خمسة، لأن هذا هو المتيقن، وكذلك النذور إذا كنت شككت هل نذرت عشر مرات أو خمس مرات؟ فاجعلها خمس مرات، لأن هذا هو المتيقن، وما زاد على ذلك مشكوك فيه، والأصل براءة الذمة.