(۱۷۰۵) حکم نمازهای فوت‌شده در خونریزی بیش از ایام عادت

(۱۷۰۵) سوال: یکی از خواهران به مدت بیست روز دچار خونریزی شده و در این مدت، نماز نخوانده است؛ آیا باید قضای آن نمازها را ادا کند؟

جواب:

علت این خونریزی باید مشخص شود؛ آیا به خاطر سقط جنین، بیماری، حمل و برداشتن چیزهای سنگین یا غیره بوده است؟ اگر سببش مشخص باشد حکم همان حالت به وی تعلق می‌گیرد؛ اگر به خاطر بارداری و سقط جنین باشد: در صورتی که خلقت جنین واضح شده باشد و اعضای بدنش مانند سر و پا از هم مشخص باشد، خونریزی وی به عنوان نفاس محسوب می‌شود و باید احکام نفاس را مراعات کند. اگر به سبب بیماری بوده است، نفاس و حیض نیست و احکام استحاضه را دارد؛ رسول الله ﷺ درباره‌ی خون استحاضه فرمود: «لا، إنما ذلكِ عِرقٌ»[۱] : (خیر، این خونی است که از رگ خارج می‌شود). همچنین اگر به علت بلند کردن چیز سنگین وزن باشد نیز حيض نیست؛ اما اگر این خونریزی در روزهای عادت ماهیانه‌اش رخ داد، به اندازه‌ی همان عادتش حیض حساب می‌شود سپس غسل نموده و نماز را ادا می‌کند. این خواهر که می‌گوید خونریزی به مدت بیست روز برایش رخ داده است نیز باید حالت خود را بر اساس آنچه توضیح دادیم تشخیص دهد.

[۱] صحیح بخاری: کتاب الوضوء، باب غسل الدم، شماره (۲۲۸).

تعداد بازدید: 2

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

تقول السائلة: إحدى الأخوات حصل لها نزيف ما يقارب من عشرين يوما، ولم تصل، فهل عليها قضاء للصلاة، أم ماذا تفعل؟

فأجاب -رحمه الله تعالى-: لا بدَّ أن نعرف ما سبب هذا النزيف، وهل هو حمل سقط، أم ،مرض أم حمل شيء ثقيل، أو ما أشبه ذلك، فإن كان له أعطي حكم ذلك السبب؛ فإذا كان سببه الحمل، وسقط الجنين وقد تخلق أي تبيَّنت خلقته، فتميز رأسه من يده من قدمه، فهذا الدم نفاس، يثبت له حكم نفاس الكبير.

وإن كان سببه مرضًا فإن هذا ليس دم حيض ولا نفاس، بل هو دم حكمه حكم الاستحاضة؛ لقول النبي صلى الله عليه وسلم في دم الاستحاضة: «لَا، إِنَّما ذَلِكِ عِرْق». وكذلك لو كان سببه حملا ثقيلا، فإنه ليس بحيض. لكن إذا مرت عليها أيام عادتها فإنها تجلس العادة، بمقدار العادة، ثم تغتسل وتصلي. وهذه السائلة تقول: حصل علي نزيف عشرين يوما. فلتنزل هذا النزيف على ما ذكرناه من التفصيل.