(۱۵۴۹) حکم شک در گرفتن وضو پس از خروج از سرویس بهداشتی

(۱۵۴۹) سوال: شخصی وارد سرویس بهداشتی ‌شده و قصد و نیت داشته که وضو بگیرد اما وقتی بیرون ‌آمده، ندانسته که آیا وضو گرفته است یا خیر؟ این حالت نیز نیز چند بار برایش رخ داده و تکرار شده است. راه حل چیست؟

جواب:

اگر همیشه این شک و تردید برایش رخ می‌دهد، نباید به آن ‌توجه کند زیرا وسواس به شمار می‌رود اما اگر شک عادی باشد، واجب است که وضو بگیرد زیرا در وجود وضو تردید دارد و اصل بر عدم وجود وضو است.

برخی از علما ضابطه‌ای برای شک بیان نموده و گفته‌اند:

والشكُ بعدَ الفعلِ لا يُؤَثِّرُ وهكذا إذا الشكوكُ تَكثُرُ[۱]

ترجمه: شك بعد از انجام فعل، تأثیر و اعتباری ندارد. اگر شک و تردید شخص زیاد شود نیز همین طور است.

بنابراین به این سؤال کننده می‌گوییم: اگر در بیشتر موارد این طور است که وضو می‌گیری سپس دچار شک می‌شوی که وضو نگرفته‌ای، مبنا را بر این قرار بده که وضو داری اما اگر فقط در حالت‌های اندکی شک و تردید برایت اتفاق می‌افتد، واجب است وضو بگیری زیرا اصل بر عدم وجود وضو است.

[۱] مراجعه شود به: (منظومة فی أصول الفقه وقواعد فقهیة) نظم شیخ ابن عثیمین Ë، صفحه (۱۰).

تعداد بازدید: 8

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: إذا دخل الشخص دورة المياه، وفي نيته أن يتوضأ، لكنه بعد الخروج لم يدر هل توضأ أم لا، وقد تكرر ذلك عنده عدة مرات، فماذا يفعل؟

فأجاب – رحمه الله تعالى-: إذا كان هذا الشكُ الذي يعتريه شكا دائما فإنه لا يلتفت إليه؛ لأنه يُشبه الوسواس، بل هو وسواس، أما إذا كان طارئًا فإنه يجب عليه أن يتوضأ؛ لأنه شك في وجود الوضوء، والأصل عدم وجوده.

وقد ذكر بعض العلماء ضابطًا للشك، فقال:

والشك بعد الفعل لا يؤثر وهكذا إذا الشكوك تكثر

فنقول لهذا السائل: إذا كانت أكثر عادتك أنك تتوضأ، وكثرت عليك الشكوك في أنك لم تتوضأ، فابن على العادة الأكثر، وعلى أنك متوضئ، أما إذا كان الشك نادرًا فإنه يجب عليك أن تتوضأ؛ لأن الأصل عدم وجود الوضوء.