(۱۱۹۵) نماز خواندن با عمامه یا بدون آن

(۱۱۹۵) سوال: می‌خواهم در مورد حدیثی بپرسم که حدودا یک سال قبل از یکی از برداران شنیدم. شنیدم که می‌گفت: پیامبرﷺ می‌فرماید: «خواندن نماز با عمامه بهتر از چهل نماز بدون عمامه است».^[۱] آیا این حدیث است یا خیر؟

جواب:

این حدیث باطل، موضوع و مکذوب است. عمامه مثل دیگر لباس‌ها به عادات مردم بستگی دارد. اگر در میان مردمی هستی که به بستن عمامه عادت دارند، تو هم عمامه بگذار. اگر در میان کسانی هستی که عمامه نمی‌گذارند، بلکه به جایش غتره می‌پوشند، یا چیزی روی سرشان نمی‌گذارند، مثل همان را انجام بده. بنا بر این گذاشتن عمامه از اموری نیست که شرعا مطلوب باشد. بلکه از اموری است که تابع عادات مردم است. انسان نیز مامور است آنچه را که مردم می‌پوشند، بپوشد، مگر اینکه چیزی که مردم می‌پوشند، حرام باشد. چون اگر لباسش مثل لباس مردم نباشد، می‌شود لباس شهرت و در حدیث، از پوشیدن لباس شهرت نهی شده است.^[۲]

البته اگر در جایی غریبه باشد و لباس مردم آنجا با لباسی که این شخص پوشیده تفاوت داشته باشد، اشکالی ندارد همان لباسی را بپوشد که در شهر خودش می‌پوشد. چون مردم می‌دانند که این شخص غریب است و اینکه لباسش با لباس آنها تفاوت دارد، عجیب نیست. چنین چیزی الان در اینجا – خصوصا در مکه و مدینه – هم قابل مشاهده است. مردمی که با لباس کشور خودشان دیده می‌شوند و کسی هم کاری به آنها ندارد.

خلاصه اینکه می‌گویم: حدیثی که سائل به آن اشاره نمود، حدیثی باطل و موضوع و مکذوب بر رسول اللهﷺ است.

دوم اینکه: پوشیدن عمامه، سنت نیست. بلکه تابع عادت و رسومی است که مردم آنجا دارند. اگر عمامه می‌گذارند، او هم بگذارد و اگر نمی‌گذارند، او هم نگذارد. باید بگویم: سنت این است که لباست مثل لباس کسانی باشد که در میان آنها زندگی می‌کنی. این تا زمانیست که لباس آنها شرعا حرام نباشد. در این صورت نباید آن لباس را پوشید. دیگر اینکه گفتم انسان اگر به منطقه‌ای رفت که لباس مردمش با لباس مردم منطقه‌ی خودش تفاوت دارد، اشکالی ندارد که لباس منطقه‌ی خودش را بپوشد؛ چون لباس شهرت به حساب نمی‌آید.

***

[۱] روایت ابن عساکر (ج۳۷، ص۳۵۵)، با این لفظ: «صلاة تطوع أو فريضة بعمامة تعدل خمسا وعشرين صلاة بلا عمامة».

[۲] سنن ابو داود: کتاب اللباس، باب فی لبس الشهرة، حدیث شماره (۴۰۲۹). سنن ابن ماجه: کتاب اللباس، باب من لبس شهرة من الثیاب، حدیث شماره (۳۶۰۶). از ابن عمر رَضِيَ‌اللهُ‌عَنْهُمَا با این لفظ: «مَنْ لَبِسَ ثَوْبَ شُهْرَةٍ أَلْبَسَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَوْبَ مَذَلَّةٍ».

تعداد بازدید: 1

این صفحه را به اشتراک بگذارید

مشاهده‌ی اصل متن عربی

يقول السائل: أسأل عن صحة حديث نبوي سمعته من أحد الإخوة قبل أكثر من سنة، فقد سمعته يقول بأن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «صلاة بعمامة خير من أربعين صلاة بدون عمامة». فهل هذا حديث أم لا؟

فأجاب رحمه الله تعالى: هذا الحديث حديث باطل موضوع مكذوب على رسول الله – صلى الله عليه وعلى آله وسلم-، والعمامة كغيرها من الألبسة تتبع عادات الناس، فإن كنت في أناس اعتادوا لبس العمامة فالبسها، وإذا كنت في أناس لا يعتادون لبس العمامة، وإنما يلبسون الغترة، أو يبقون بلا شيء يستر رؤوسهم فافعل كما يفعلون فالعمامة ليست من الأمور المطلوبة شرعًا، لكنها من الأمور التابعة لعادات الناس، والإنسان مأمور أن يلبس ما يلبسه الناس إلا إذا كان محرما؛ لأنه إذا خالف الناس في لباسهم صار لباسه شُهرة، وقد نهي عن لباس الشُّهرة، اللهم إلا إذا كان في بلد غريب، وكان لباس أهل هذا البلد يخالف لباس هذا الرجل القادم إليهم ، فحينئذ لا بأس أن يبقى على لباسه في بلده؛ لأن الناس يعرفون أن هذا رجل غريب، وأنه لا غرابة أن يكون لباسه مخالفا للباسهم، كما يوجد الآن عندنا ولا سيما في مكة والمدينة- أناس يلبسون ثيابهم على الزِّيِّ الذي كانوا عليه في بلادهم، ولا أحد يستنكر ذلك.

وخلاصة القول أن نقول: هذا الحديث الذي أشار إليه السائل حديث باطل موضوع مكذوب على رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم.

ثانيا: أن نقول: لبس العمامة ليس سنة، ولكنه خاضع لعادات الناس الذين يعيش بينهم هذا الرجل، فإن كانوا يلبسون العمامة لبسها، وإن كانوا لا يلبسونها لم يلبسها. وأقول : إن السُّنَّةَ مُوَافَقَةُ الناس الذين تعيش فيهم في لباسهم ما لم يكن لباسًا ممنوعًا شرعًا، فإنه يجب اجتنابه عليك وعليهم. ثم إني ذكرت أن الإنسان إذا قدم إلى بلد يخالف لباسهم لباس أهل بلده، وهو معروف أنه غريب، فلا حرج عليه أن يبقى على زي أهل بلده؛ لأنه لا يُعَدّ ذلك شُهرة.